Page 16 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 16

16



                   เปนนองชายรวมสายโลหิตของผมวา ในครั้งสุดทายที่คุณเห็น เขายังปลอดภัยมีชีวิตอยู ซึ่งทําใหผม

                   มีความหวังจะติดตามเขาพบ”
                            “แกยังไมไดบอกคุณรพินทรใหชัดเลยวาเราตองการความชวยเหลืออยางไร”

                            พ.ต.ไชยยันตทวงเตือนขึ้น

                            “ผมตองการติดตามตัวเขากลับคืนมาครับคุณรพินทร  ไมวาจะใชงบประมาณทุมเทสัก
                   เทาไหร และไมวาจะเสี่ยงอันตรายสักขนาดไหน คนที่จะเสี่ยงชีวิตรวมกับผมในครั้งนี้ ก็คือไชยยันต

                   เขาเปนนายทหารนอกราชการ      ขณะนี้ชีวิตสวนตัวของเขาก็ไมมีจุดหมายปลายทางอะไรแนนอน

                   เปนนักตอสูเผชิญโชคเผชิญภัยคนหนึ่ง ประวัติของเราคือ ผม อนุชา และไชยยันต เคยคบหาเลนหัว

                   คลุกคลีกันมาตั้งแตเด็กๆ ทั้งสามคน เรารักกันมาก ขณะที่ผมเกิดเรื่องกับอนุชา ไชยยันตก็รูเรื่องอยู
                   โดยตลอด แตเขาไมมีทางที่จะประสานเกลียวสัมพันธของพี่นองเราไดอยางไร นอกจากความพลอย

                   เปนทุกขวิตกแทน  เมื่อผมคิดขึ้นมาไดและตัดสินใจที่จะติดตามอนุชา  ไชยยันตก็สนับสนุนเต็มที่

                   และเขาพรอมแลวที่จะรวมทางไปกับผม ผมไปตามนองชาย สวนเขาก็ถือวาเขาไปตามเพื่อนรัก”

                            ยังไมทันที่ ม.ร.ว.เชษฐาจะกลาวจบประโยค ม.ร.ว.หญิงดารินก็หันกลับมา พรอมกับพูด
                   อยางเยียบเย็นวา

                            “พี่ใหญและไชยยันต  ไมควรจะลืมนอยเสียอีกคนหนึ่งนะคะ  และตนเหตุในการที่จะคิด

                   ไปตามพี่กลางในครั้งนี้  ก็มาจากนอยนั่นเอง  กวาพี่ใหญจะรูสึกตัววาตนเองผิด  ก็ตองทะเลาะอยูกับ
                   นอยหลายวัน จําไมไดเสียแลวหรือคะ นอยบอกพี่ใหญเองไมใชหรือวา ถาพี่ใหญไมคิดที่จะไปตาม

                   พี่กลางกลับ นอยนี่แหละ จะออกติดตามเอง”

                            สองชาย คนหนึ่งเปนพี่ และอีกคนหนึ่งเปนเพื่อน เงียบกริบกันไปอีก ไดแตมองดูหนากัน
                   อยางอึดอัด  ม.ร.ว.ดารินหัวเราะแผวเบา  เดินกลับเขามานั่งที่โซฟาตัวหนึ่ง  ตรงขามกับพรานใหญ

                   รพินทร ตาจับนิ่งอยูที่เขา และก็พูดขึ้นดวยเสียงแจมชัดมีกังวานวา

                            “หวังวาคุณคงไมรังเกียจที่จะเลาอะไรใหเราฟงอยางละเอียดเกี่ยวกับชายคนที่ใชชื่อวา
                   ชด ประชากร”

                            นั่นเปนประโยคแรกที่หลอนพูดกับเขาโดยตรงดวยสีหนาและแววตาแสดงอาการวิงวอน

                            รพินทร  ไพรวัลย  มองประสานตาหลอนเพียงแวบเดียว  แลวก็เมินไปจับอยูที่เชษฐาและ

                   ไชยยันต เขาไมอยากจะสนใจ ถือเปนสาระอะไรกับหมอมราชวงศหญิงคนสวยทําทาดื้อๆ รั้นๆ ผิด

                   ผูหญิงคนนี้
                            หลอนจะเปนแพทยหญิงหรือนักมานุษยวิทยาก็นาจะเปนได  แตคงไมใชนักเดินปาแนๆ

                   เขาคิด...








                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21