Page 16 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 16
16
เปนนองชายรวมสายโลหิตของผมวา ในครั้งสุดทายที่คุณเห็น เขายังปลอดภัยมีชีวิตอยู ซึ่งทําใหผม
มีความหวังจะติดตามเขาพบ”
“แกยังไมไดบอกคุณรพินทรใหชัดเลยวาเราตองการความชวยเหลืออยางไร”
พ.ต.ไชยยันตทวงเตือนขึ้น
“ผมตองการติดตามตัวเขากลับคืนมาครับคุณรพินทร ไมวาจะใชงบประมาณทุมเทสัก
เทาไหร และไมวาจะเสี่ยงอันตรายสักขนาดไหน คนที่จะเสี่ยงชีวิตรวมกับผมในครั้งนี้ ก็คือไชยยันต
เขาเปนนายทหารนอกราชการ ขณะนี้ชีวิตสวนตัวของเขาก็ไมมีจุดหมายปลายทางอะไรแนนอน
เปนนักตอสูเผชิญโชคเผชิญภัยคนหนึ่ง ประวัติของเราคือ ผม อนุชา และไชยยันต เคยคบหาเลนหัว
คลุกคลีกันมาตั้งแตเด็กๆ ทั้งสามคน เรารักกันมาก ขณะที่ผมเกิดเรื่องกับอนุชา ไชยยันตก็รูเรื่องอยู
โดยตลอด แตเขาไมมีทางที่จะประสานเกลียวสัมพันธของพี่นองเราไดอยางไร นอกจากความพลอย
เปนทุกขวิตกแทน เมื่อผมคิดขึ้นมาไดและตัดสินใจที่จะติดตามอนุชา ไชยยันตก็สนับสนุนเต็มที่
และเขาพรอมแลวที่จะรวมทางไปกับผม ผมไปตามนองชาย สวนเขาก็ถือวาเขาไปตามเพื่อนรัก”
ยังไมทันที่ ม.ร.ว.เชษฐาจะกลาวจบประโยค ม.ร.ว.หญิงดารินก็หันกลับมา พรอมกับพูด
อยางเยียบเย็นวา
“พี่ใหญและไชยยันต ไมควรจะลืมนอยเสียอีกคนหนึ่งนะคะ และตนเหตุในการที่จะคิด
ไปตามพี่กลางในครั้งนี้ ก็มาจากนอยนั่นเอง กวาพี่ใหญจะรูสึกตัววาตนเองผิด ก็ตองทะเลาะอยูกับ
นอยหลายวัน จําไมไดเสียแลวหรือคะ นอยบอกพี่ใหญเองไมใชหรือวา ถาพี่ใหญไมคิดที่จะไปตาม
พี่กลางกลับ นอยนี่แหละ จะออกติดตามเอง”
สองชาย คนหนึ่งเปนพี่ และอีกคนหนึ่งเปนเพื่อน เงียบกริบกันไปอีก ไดแตมองดูหนากัน
อยางอึดอัด ม.ร.ว.ดารินหัวเราะแผวเบา เดินกลับเขามานั่งที่โซฟาตัวหนึ่ง ตรงขามกับพรานใหญ
รพินทร ตาจับนิ่งอยูที่เขา และก็พูดขึ้นดวยเสียงแจมชัดมีกังวานวา
“หวังวาคุณคงไมรังเกียจที่จะเลาอะไรใหเราฟงอยางละเอียดเกี่ยวกับชายคนที่ใชชื่อวา
ชด ประชากร”
นั่นเปนประโยคแรกที่หลอนพูดกับเขาโดยตรงดวยสีหนาและแววตาแสดงอาการวิงวอน
รพินทร ไพรวัลย มองประสานตาหลอนเพียงแวบเดียว แลวก็เมินไปจับอยูที่เชษฐาและ
ไชยยันต เขาไมอยากจะสนใจ ถือเปนสาระอะไรกับหมอมราชวงศหญิงคนสวยทําทาดื้อๆ รั้นๆ ผิด
ผูหญิงคนนี้
หลอนจะเปนแพทยหญิงหรือนักมานุษยวิทยาก็นาจะเปนได แตคงไมใชนักเดินปาแนๆ
เขาคิด...
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)