Page 29 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

aan het plafond hing een lichaam. We gingen verder. Ik probeer-
de zo veel mogelijk details te onderscheiden. Plotseling viel mijn
oog op een klein teddybeertje. Het speelgoed lag op een plank,
wat eigenlijk onmogelijk was. Kennelijk was het knuffeltje bij het
rechttrekken van het schip daar toevallig terechtgekomen. Ik nam
het beertje mee in de hoop dat ik het ooit aan de familie kon te-
rugbezorgen. Ik heb gezocht, maar nooit gevonden aan wie de
knuffel toebehoorde. Uiteindelijk heb ik hem gewassen. Niet één
keer, maar een tiental keren. De specifieke geur die toen in het
schip hing, heb ik er nooit uit gekregen. Als een mascotte staat
het teddybeertje nog altijd op mijn bureau.
Onmiddellijk na de verkenning vergeleken we wat we op pa-
pier hadden vastgelegd met wat in realiteit mogelijk zou zijn. We
beseften dat we het ergste nog niet hadden gezien en we wisten
dat we bitter weinig tijd zouden hebben. De bergingsfirma Smit
Tak had ons ervoor gewaarschuwd dat ze niet garant stond voor
de stabiliteit van de boot en dat ze ook niet wist hoe lang ze het
gigantische schip in de takels zou kunnen houden.
Nog diezelfde nacht stuurden we er vier bergingsploegen op
af. We zouden eerst beginnen met de berging van alle lichamen
die we zagen liggen. In 24 uur was die eerste stap gezet, maar
sommige lichamen konden we moeilijk uit het schip krijgen om-
dat ze in de modder vastzaten. We haalden dus de brandslang
boven en gingen daarmee de modder te lijf. Het was een zeer
doeltreffende manier, maar door die extra massa’s water werd
het schip te instabiel. Smit Tak reikte ons de oplossing aan en
bood aan om kleine gaten in de romp van het schip te maken zo-
dat het water gemakkelijker kon weglopen.
Lichaam na lichaam werd op die manier uit het schip gehaald
en overgebracht naar ‘onze’ hangar op de zeemachtbasis. De lijk-
schouwingen konden beginnen en iedereen toog aan het werk:
de DVI-leden, de Britse politiemensen, de Belgische en Britse
wetsgeneesheren en forensische odontologen, de vrijwilligers van

29