Page 27 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

Apocalyptisch
De dag dat The Herald of Free Enterprise zou worden gelicht,
naderde. De briefing die ik aan alle deelnemers moest geven was
voorbereid. Die gebeurde zoals we het in onze opleiding hadden
geleerd: militair strikt, duidelijk en gestructureerd. Na de briefing
voeren we met een sleepboot naar het schip. Ik was al een keer
op de boot geweest maar de omvang en kwetsbaarheid van die
mastodont vielen me opnieuw op. De bergingsfirma Smit Tak had
op het schip een enorme constructie bevestigd om het te kunnen
takelen. Niemand wist of het zou lukken maar er was goede
hoop. We toerden rond het schip en gingen dan opnieuw naar de
kade. Een deel van het gezelschap hing toen al overboord, want
de zee was opvallend ruw. Een eerste voorproefje van wat ons te
wachten stond.

Toegegeven, de ramp met The Herald of Free Enterprise was uit-
zonderlijk in zijn soort. De maatregelen die werden getroffen
eveneens. Net zoals de kleine details die ons, als team, toch toon-
den dat er waardering voor ons werk was. Zo hadden we een
aantal voertuigen gekregen om tussen Brussel en Zeebrugge te
pendelen. We probeerden de mannen ’s avonds zo veel mogelijk
thuis, in hun eigen vertrouwde kring, te laten. Die auto’s waren
echter ronduit afdankertjes: de portieren knelden, ze waren ver-
sleten en ze zagen er vanbinnen niet uit. Op een briefing was ook
generaal Beernaert aanwezig. Hij maakte zijn opwachting in een
helikopter. Na de briefing was het weer echter zo slecht gewor-
den dat de man met de auto naar Brussel moest. Dat was sneller
gezegd dan gedaan, want zijn eigen auto mét chauffeur stond in
Brussel. Al lachend stelde ik hem toen voor om mijn voertuig te
nemen en meteen voegde ik eraan toe dat hij het portier wat
moest opkrikken omdat hij het anders niet dicht zou krijgen en
dat hij het gerammel er jammer genoeg bij zou moeten nemen.
De generaal keek even naar mij, vervolgens naar de auto en reed

27