Page 22 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

plotseling, in het midden van die chaos, geconfronteerd met een
massa lichamen en hij moest zo snel mogelijk zijn onderzoek
doen, want honderden radeloze families wachtten op nieuws.
Op dat moment arriveert er een gloednieuw team dat niemand
van haar noch pluimen kende om zich – in zijn ogen – met zijn
opdracht te bemoeien. Een team dat bovendien werd geleid door
een jonge speurder, een oud-student van hem nota bene, die vol
jeugdige overmoed, als een olifant in een porseleinkast, binnen-
kwam.
Professor Timperman was echter professioneel genoeg om de
zaak uiteindelijk nuchter te bekijken en de voordelen van een sa-
menwerking met ons in te zien. Zodra het voor hem duidelijk
was wat onze taak precies inhield, dat wij hem wilden onder-
steunen en niet in de weg wilden lopen of zijn werk ondermij-
nen, was de beslissing voor hem ook snel genomen. We hebben
vanaf dat ogenblik zonder meer schitterend kunnen samenwer-
ken en die samenwerking is door de jaren heen blijven bestaan.
We kregen dus de toestemming om alles te organiseren voor
de identificatie van die zovele doden. Hoeveel het er waren, wis-
ten we niet. Net zomin als we wisten hoeveel er nog bij zouden
komen. Een eerste schatting ging tot vierhonderd dodelijke
slachtoffers...

Lange adem
Een nieuw team had zich ondertussen aangemeld: de Britse speur-
ders. Mijn Engels was toen schabouwelijk school-Engels, maar
we begrepen elkaar en de vergadering verliep heel constructief.
We spraken af dat de ante-mortemgegevens door de BOB van
Brugge samen met bijstand van andere brigades zouden worden
verzameld. Bij elk team zou ook een Britse speurder betrokken
worden. En alsof het nog niet genoeg was, had ook het Neder-
landse rampenidentificatieteam zich aangemeld. In het begin
klonk het immers dat er ook Nederlanders aan boord waren en

22