Page 23 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

daarom wilden onze Noorderburen ook hun zeg kunnen doen.
Het werd dus een internationaal gezelschap dat zich vond in één
doel: zo snel en accuraat mogelijk de slachtoffers identificeren
om ze terug te geven aan hun familie.
Er werd ons een van de vrijstaande logementen van de rijks-
wachtbrigade Zeebrugge ter beschikking gesteld, Villa Huguette,
genoemd naar de vrouw van een rijkswachter die het huis ooit
had bewoond. Het district Brugge had me een jonge enthousias-
te officier toegewezen als adjunct, onderluitenant Van Daele. We
hadden ideeën, plannen en onze mission statement. Maar we
moesten die nu ook realiseren en in de praktijk omzetten. Alleen
zouden we het niet halen, dat beseften we al snel. We moesten
alle neuzen één kant op krijgen, ieders expertise respecteren en
niet in elkaars weg lopen.
De eerste twee dagen werden in het totaal 48 lichamen bin-
nengebracht. Toen werd het plotseling rustig. Nu moest er ge-
wacht worden tot het schip werd rechtgetrokken. Dat kon onge-
veer een maand duren en die maand hebben we heel hard kunnen
gebruiken. We hadden aan de militaire overheid gevraagd of we
hun loods op de marinebasis in Zeebrugge konden inpalmen. Daar
stonden ze nu niet precies om te springen. Zij beseften – mis-
schien sneller dan wij – dat ons werk een klus van lange adem
zou worden. Onze activiteiten zouden het hele militaire leven
ontwrichten. Maar voor ons was de hangar het gedroomde werk-
terrein. Er was stromend water, telefoon en er waren zelfs toilet-
ten. Bovendien was de militaire basis in ieder geval van de we-
reld afgeschermd en beveiligd; dat was ook meegenomen. De
Belgische pers viel immers mee, maar de Britse pers... dat was
andere koek. The sky was the limit en deontologie bestond niet.
De Civiele Bescherming heeft toen in een mum van tijd de
loods als een ideale werkplaats ingericht. Daarnaast bood de
Zeemacht het DVI logies aan op zijn transportschip ‘Godetia’ in
de haven.

23