Page 18 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

gerekruteerd uit de Bijzondere OpsporingsBrigade (BOB) van
Brussel en uit het gerechtelijke detachement bij het Militair Tri-
bunaal. Wanneer eind 1986 een werkgroep van Interpol onder
voorzitterschap van de Belgische rijkswachtkolonel Bruggeman
wereldwijd adviezen rondstuurde aan alle bij Interpol aangeslo-
ten politiediensten om een volwaardig DVI-team op te richten,
moest de structuur van het Away Team aangepast worden. Dat
werd mijn taak en op papier was het werk zowat afgerond in ja-
nuari 1987. In het totaal zouden we met een honderdtal mensen
zijn, allemaal vrijwilligers die naast hun gewone baan dag en
nacht klaar zouden staan om uit te rukken en te helpen bij grote
rampen in het buitenland waarbij Belgen betrokken waren.
Rampen in het buitenland, dat waren de zaken waar wij ons aan
verwachtten. Geen gekapseisde boot in Zeebrugge.

Het duurde tot acht uur zaterdagmorgen voor ik op de radio het
nieuws hoorde. Ik vloek niet snel, maar toen deed ik dat wel. Er
was een ramp gebeurd, er waren ongetwijfeld heel veel doden
en ik had de slaap der onschuldigen genoten. Het DVI moest
operationeel nog volledig in de steigers worden gezet. Mensen
moesten gerekruteerd en getraind worden volgens de nieuwe In-
terpolrichtlijnen. Het enige waarmee ik me kon troosten, was de
wetenschap dat er nog altijd een beroep kon worden gedaan op
het Away Team en ik kon alleen maar hopen dat de officier van
wacht die speurders inderdaad had uitgestuurd. Als dat zo was,
dan konden we alle verdere acties catalogeren onder de noemer
la conduite de la bataille.
Nog nooit heb ik zo snel het nummer van het Centraal Bu-
reau voor Opsporingen (CBO) gedraaid. Ik weet niet wie het
meest opgelucht was: de man op de centrale, of ikzelf toen ik
hem aan de lijn had. De hele avond en nacht had hij alle moge-
lijke moeite gedaan om mij te bereiken. Er was zelfs een ploeg
politieagenten naar mij thuis gestuurd om na te gaan of er mis-

18