Page 46 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:41 Pagina 46

moeilijk om die neutraliteit te bewaren, maar als mens heb je
soms zin om te gaan schreeuwen in de plaats van het slachtoffer,
dat het niet meer kan. Gelukkig heb ik, als wetsgeneesheer, de
kans om te spreken. In de gerechtszaal dan wel. Vooraleer de
zaak voorkomt, kan ik echter alleen maar contact hebben met de
nabestaanden als ik daar expliciet de toestemming van het par-
ket of de onderzoeksrechter voor krijg. Die toestemming komt
meestal wel, behalve bij doding. Alles staat immers in het dossier
en ook justitie ziet steeds meer in dat slachtofferhulp meer is dan
een maatschappelijk assistent die het leed probeert te verzachten.
Families van slachtoffers hebben er behoefte aan om recht-
streeks contact te hebben, gerustgesteld te worden of op zijn
minst het gevoel te krijgen dat ze worden gerespecteerd. Zelf
vind ik die confrontatie met de achtergebleven familieleden het
moeilijkst. Als mens zie je dan het leed, de ellende, het verdriet.
Maar die confrontatie is ook verrijkend, want het is dat mense-
lijke contact waarom ik in de eerste plaats arts ben geworden. Als
wetsgeneesheer komt daar nog eens bij dat ik op zoek ga naar de
waarheid achter een overlijden. En zodra je die gevonden hebt,
wil je ze ook meedelen.
Het dossier zou hiermee helemaal zijn afgesloten, ware het
niet dat ik een maand later een telefoontje kreeg dat me zo heeft
gechoqueerd dat ik er nog altijd prikkelbaar van word. De echt-
genoot en papa van de omgekomen vrouw en de twee kindjes
belde me in volle paniek. Hij had een overlijdensattest nodig waar-
op, bijna op de seconde, moest staan wie eerst was overleden en
wie daarna. Ik begreep zijn vraag niet goed. Het was een vrese-
lijk ongeval geweest en uren later hadden wij de lichamen van de
slachtoffers kunnen bevrijden... De man vertelde mij dat hij dat
attest wettelijk nodig had, voor de erfenisregeling en successie-
rechten. Het principe was schokkend: als de moeder eerst was
overleden, dan waren de kinderen de erfgenamen van een gedeel-
te van de erfenis en bij hun dood zou de overgebleven vader het

46