Page 54 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 54

DVI  16-10-2007  09:41  Pagina 54







                               Onverdroten
                               Misschien lijkt onze reactie overdreven. Kan een negentienjarige
                               zich dan echt geen folieke meer permitteren zonder dat half Bel-
                               gië  verontrust  wordt?  Het  antwoord  is  ‘neen’.  Als  ouders  onge-
                               rust  zijn,  dan  moeten  we  die  ongerustheid  delen.  Zelfs  bij  ver-
                               stokte  weglopers  (waar  – ik  geef  het  toe  – de  verleiding  om  bij
                               het  zoveelste  weglopen  te  zeggen  dat  andere  dingen  dringender
                               zijn,  soms  groot  is),  maar  net  weglopers  zijn  vaak  kinderen  die
                               bijzonder kwetsbare slachtoffers zijn voor heerschappen die het
                               niet zo goed menen. Het verleden heeft ons pijnlijk duidelijk ge-
                               maakt dat ‘Ach moederke, uw dochter zal de bloemetjes buiten-
                               gezet  hebben’  of  ‘Straks  komt  ze  hier  lachend  haar  nieuwe  lief
                               voorstellen’ een zeldzame keer letterlijk dooddoeners zijn.
                                  Ik  bekeek  heel  snel  met  Kathy  of  het  onderzoek  een  meer-
                               waarde zou krijgen als een team van ons ter plaatse zou gaan. Al-
                               lebei  waren  we  het  er  onmiddellijk  over  eens:  twee  mensen  van
                               de  Cel  Vermiste  Personen  moesten  onmiddellijk  naar  Wilrijk.
                               Niet om de papa nogmaals te ondervragen, wel om de lokale po-
                               litie  te  steunen  en  door  persoonlijk  contact  de  zaak  misschien
                               vanuit een andere invalshoek te gaan bekijken. Kathy, die van ons
                               away team was die week, vertrok. Ondertussen zetten we een aan-
                               tal  opsporingsstrategieën  in  de  startblokken.  De  allereerste  was
                               het  onderzoek  van  het  gsm-verkeer  van  Ellen.  Wat,  waar,  wan-
                               neer en naar wie had ze het laatst gebeld? Kon haar gsm-signaal
                               – en  zo  haar  gsm  – ergens  worden  opgepikt?  Elke  minuut  die
                               voorbijging,  werd  het  onbehaaglijke  gevoel  sterker.  Wij  hadden
                               er ondertussen de moordsectie van de federale politie bij gehaald.
                               Voorbarig? Misschien. Maar aangezien de verdwijning van Ellen
                               nog  vrij  ‘vers’  was,  konden  elk  elementje  en  vooral  elke  ervaren
                               speurder  het  verschil  maken.  Bovendien  heb  ik  een  mateloos
                               vertrouwen in Frank van Saelen van de Antwerpse moordsectie.
                               Die man heeft ‘het’. Ik wist dat hij desnoods elke steen naar bo-
                               ven zou halen om het meisje terug te vinden.



                                                            54
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59