Page 62 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:41 Pagina 62

haar lichaam hadden gevonden en aan de familie konden terug-
geven. Soms is het veel erger om maanden, zelfs jaren, naar een
vermiste te blijven zoeken en toch niets te vinden, dan te weten
dat een geliefde dood is. Onzekerheid is immers nog erger dan
de dood zelf.

De zaak-Ellen van de Wal was daarmee opgelost. Voor ons dan
toch. De tijd heeft ons veel geleerd. Of, zoals Jean-Denis Lejeune
(de vader van Julie Lejeune, een slachtoffertje van Marc Dutroux)
me na de verdwijning van de Luikse Stacy en Nathalie schreef:
‘Julie is niet voor niets gestorven.’
We hebben veel geleerd, iedereen heeft veel geleerd. Maar elke
zaak is anders. Zeg nooit nooit. Sluit nooit iets uit. Blijf zoeken,
want de realiteit overstijgt de boekenwijsheid. Individuele geval-
len hebben het ons, soms door scha en schande, geleerd. Ga er
niet vanuit dat een kind dat aan zee verdwaalt, altijd met de
wind meeloopt. Denk niet dat je elke alzheimerpatiënt die zijn
weg niet meer terugvindt in een straal van twee kilometer rond
zijn verblijfplaats zult terugvinden. En denk zeker niet dat je het
alleen kunt. De Cel Vermiste Personen is een motor, maar alle
partners zijn de noodzakelijke radertjes die alleen samen het sys-
teem draaiend kunnen houden. Elke partner is essentieel op zijn
eigen vakgebied. Het DVI heeft de voorbije jaren voor ons her-
haaldelijk bewezen essentieel te zijn op hun vakgebied, de necro-
search. Met hun expertise in necrosearch hebben zij in tal van
dossiers echt het verschil gemaakt.

62