Page 97 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 97

Marit Vandenbruaene is forensisch antropologe, al is dat een
titel die officieel in België niet bestaat. Marit studeerde archeo-
logie aan de UGent en fysische antropologie in München.

Ik was thuis in Gent toen het telefoontje kwam. In de bossen van
Overpelt was een geraamte gevonden. Nu weet je dat je, als je bij
het DVI-team wilt horen, op de meest onmogelijke momenten
kunt worden opgeroepen. Het is dan geen kwestie van even te
wachten, alles netjes af te handelen en dan rustig naar de plaats
van de feiten te gaan. Neen, zelfs een lijk dat er al maanden ligt,
heeft recht op een snelle en doeltreffende afhandeling. Achter elk
dood lichaam, elk slachtoffer schuilen immers ergens wel onge-
ruste familieleden of vrienden.
Onmiddellijk na het telefoontje liep ik in mijn hoofd mijn
todolijst af. Ik belde mijn ouders om te vragen of ze mijn klein-
tje konden afhalen in de kleuterschool. Hij kon bij hen gelukkig
blijven logeren. Ik wist wel wanneer ik zou vertrekken, maar he-
lemaal niet wanneer ik terug zou zijn. Zonder die familiale steun
zou ik nooit honderd procent inzetbaar zijn bij het team. Enfin,
dat was al geregeld.
Het inpakken van mijn materiaal kostte maar een paar minu-
ten. Ik heb altijd mijn metalen valiesje klaarstaan met daarin en-
kele borstels, een lintmeter, een fotocamera en natuurlijk mijn
schuifpasser en formulieren die ik kan gebruiken om biologische
kenmerken zoals leeftijd, geslacht en lengte van het slachtoffer te
bepalen. In het kader van mijn doctoraalstudie heb ik fiches ge-
maakt met een gestandaardiseerd systeem dat ervoor zorgt dat
de afwikkeling van een zaak telkens op dezelfde manier en vol-
gens dezelfde strategie gebeurt. Dat is nuttig, want zo ben je ze-
ker dat je nooit iets over het hoofd ziet. Mijn valiesje mag dan
wel lijken op een uit de kluiten gewassen metalen boekentas, het

97