Page 98 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 98

bevat een schat aan informatie en materiaal.
Naast mijn onvervangbare koffertje heb ik in de auto ook al-
tijd een paar regenlaarzen en een degelijke regenjas liggen. We wo-
nen immers in België... Ik was er klaar voor.
De tijd dat ik snelheidsovertredingen zou begaan om zo snel
mogelijk ter plaatse te zijn, is voorbij. Dat wil niet zeggen dat ik
met een slakkengangetje naar mijn bestemming rijd, integen-
deel. Vanaf het moment dat de praktische zaken thuis zijn gere-
geld (moeder bellen, pyjamaatje voor de kleine inpakken, brief-
je voor de partner op tafel...) zijn mijn gedachten eigenlijk al
helemaal bij de zaak die op me wacht. Ik moest ruim honderd
kilometer rijden en ik had dus wel de tijd om een aantal dingen
op een rijtje te zetten.

Boslijk
Dat het boslijk – ik had de zaak meteen deze naam gegeven – nu
precies opdook, verwonderde mij niet. Het was eind februari, ei-
genlijk wel een lekker weertje en uit ervaring weten we dat, als er
ergens een lijk tevoorschijn komt, het vooral in het begin van de
lente en in de herfst is. In de lente trekken wandelaars vanaf het
eerste zonnestraaltje in groten getale de natuur in. De boer maakt
zijn velden zaaiklaar en de winter heeft de grondbedekking dun
gemaakt. In de herfst halen de landbouwers dieren en oogst naar
binnen en maken ze hun velden winterklaar. Wandelaars wagen
zich buiten de platgetreden paden om van de herfstzon en de
kleurenpracht te genieten. Alles wat verborgen was, komt tevoor-
schijn.
Ik dacht aan de zorgeloze wandelaar die waarschijnlijk ook
even het noorden zou zijn kwijtgeraakt, aan het lichaam dat ik
straks zou vinden en dat hopelijk zo veel mogelijk in zijn origi-
nele toestand was behouden...
Het was echter ijdele hoop. Zodra ik in Overpelt contact op-
nam met de politie, hoorde ik dat ik mijn regenlaarzen in mijn

98