Page 102 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 102

mijn handen. Het is zoals een puzzel die je voor de honderdste
keer maakt. Op de duur weet je waar alles ligt, herken je sommi-
ge beenderen blindelings. Routine is een vorm van zekerheid,
maar routine is ook verraderlijk. Het zou niet de eerste keer zijn
dat een paleontoloog na het reconstrueren van het skelet een
extra bot zou overhouden. Als een lichaam in een bosomgeving
wordt gevonden, dan is het altijd nuttig om lijkenhonden in te
zetten om de zoektocht die eerder door de speurders is uitge-
voerd, nog eens te laten overdoen. Niet zelden tonen de beestjes
waar er nog botfragmenten liggen, of zelfs hele beenderen die
over het hoofd zijn gezien.
Nog terwijl ik de botten in anatomische volgorde legde, zocht
ik naar sporen van bosbewoners. Vossen en ratten laten heel spe-
cifieke knaagsporen achter. Het is een van mijn taken om die te
herkennen en te benoemen. In een misdaadonderzoek zou het
immers onvergeeflijk zijn als je sporen van een zaag zou verwar-
ren met knaagsporen van een rat.
Een van de assisenprocessen waar ik ooit heb getuigd is de
zaak-Couvreur, een moordzaak in West-Vlaanderen. De dader
– een vrouw – had haar partner vermoord en in stukken gesne-
den. Zo kon ze hem gemakkelijker vervoeren en aan het kanaal
dumpen. Het verminkte lichaam werd gevonden, maar toen was
het aan de forensisch antropologen en de wetsgeneesheren om
uit te maken wat de sporen op dat lichaam konden betekenen.
Op dat moment voelde ik me een echte speurder. De tekenen wa-
ren er: er was met dat lichaam behoorlijk wat gebeurd. Ik vond
toen drie verschillende snijwerktuigen: een mes, een metaalzaag
en een boogzaag. Dergelijke dingen uitzoeken is een van de
boeiendste opdrachten van deze job. Het is telkens een uitdaging
om de sporen die je vindt aan de juiste oorzaak te linken. In een
rechtszaal kun je het je niet permitteren om een knaagspoor van
een dier te verwarren met messporen. Dat zou onaanvaardbaar
zijn: niet alleen voor mij als experte, maar ook voor het slacht-

102