Page 104 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 104

DVI  16-10-2007  09:42  Pagina 104







                               weefsel  tussen  de  ribben.  Dat  is  typisch  voor  iemand  die  ooit
                               longtuberculose heeft gehad. Hij had ooit ook een rib gebroken
                               maar  die  breuk  dateerde  van  lang  voor  zijn  overlijden,  want  ik
                               kon wel de sporen nog zien, maar de breuk was goed geheeld. En
                               de  man  had  tijdens  zijn  leven  op  één  been  gehinkt,  dat  kon  ik
                               opmaken aan de structuur van zijn voet.
                                  Minuut na minuut kregen de lichaamsresten voor me vorm.
                               Mentaal kreeg ik een steeds gedetailleerder en vollediger beeld van
                               de persoon op wie we graag een naam zouden kleven. Zijn pro-
                               fiel  begon  zich  uit  te  tekenen:  hij  was  een  werkman  geweest  die
                               zware lasten op zijn rug had getorst. Geen dokter of architect dus,
                               wel een hardwerkende handarbeider. Een metselaar? Een scheeps-
                               losser?  Met  zijn  manke  voet  zou  dat  wel  moeilijk  zijn  geweest...
                               De hypothese dat onze man uit het Oostblok kwam, werd door
                               elementen  die  niets  met  mijn  onderzoek  te  maken  hadden,  be-
                               vestigd. Alles bij elkaar leek Rusland nog het meest voor de hand
                               liggend. Terwijl ik bezig was met het letterlijk op orde stellen van
                               de beenderen, had de politie ook niet stilgezeten. Ze hadden wei-
                               nig sporen, maar wel belangrijke. In datzelfde bos, nabij het lijk,
                               hadden  speurders  ook  een  zelfgemaakt  tentje,  een  gsm  en  wat
                               kookgerei gevonden. Maar het belangrijkste was een Oekraïense
                               bijbel. Dat element zou uiteindelijk de doorslag geven in het vin-
                               den van de identiteit van ons boslijk.
                                  De  politie  begon  de  zoektocht  in  een  brede  straal  rond  de
                               vindplaats  van  het  lichaam.  Toen  hen  duidelijk  was  geworden
                               dat  de  dode  vermoedelijk  een  vreemdeling,  om  niet  te  zeggen
                               een Oekraïner was, had ze de correcte reflex gehad. Niet ver van
                               de plaats waar de dode man was gevonden, was er ook een asiel-
                               centrum. De politie sprong even binnen met de vraag of ze geen
                               bewoners  misten.  Het  was  meteen  raak.  Een  van  de  gasten,  zo
                               vertelde  de  directie,  was  al  een  tijdje  verdwenen.  Het  was  een
                               Oekraïner,  een  vrachtwagenchauffeur  die  jarenlang  zijn  vracht-
                               wagen zelf had moeten laden en lossen. De man voelde zich niet



                                                           104
   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109