Page 182 - Publicationa15
P. 182
174 ไพบูลย์ วราหะไพฑูรย์
กล่าวโดยสรุป หากพิจารณาการชุมนุมเกือบทุกครั้งที่ผ่านมา
พบว่า สาเหตุที่แท้จริงมาจากการที่ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนและไม่ได้รับ
การแก้ไขหรือเยียวยา ซึ่งหากหน่วยงานของรัฐได้จัดการแก้ไขปัญหาของ
ประชาชนได้อย่างรวดเร็วแล้ว การชุมนุมก็จะไม่เกิดขึ้นหรือหากเกิดขึ้นก็จะยุติ
โดยเร็ว
10. บทสรุปและข้อเสนอแนะ
10.1 บทสรุป
การแสดงความคิดเห็นในรูปแบบของการชุมนุมสาธารณะนั้น
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ได้บัญญัติรับรองให้
ประชาชนมีสิทธิเสรีภาพในการชุมนุมการแสดงออกและการเรียกร้อง ทั้ง
ในส่วนของปัญหาปากท้อง ปัญหาโครงการที่มีผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อม และปัญหาทางการเมือง ซึ่งพบว่าการแสดงความคิดเห็นของ
ประชาชนมีจ�านวนมาก และมีความซับซ้อนมากขึ้นเป็นล�าดับ โดยการชุมนุมนี้
เป็นเสรีภาพในการชุมนุมโดยสงบของประชาชนที่สามารถท�าได้เนื่องมาจาก
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2489 ถึงฉบับปัจจุบันก็ได้
ให้สิทธิและเสรีภาพที่จะกระท�าได้ โดยถือเป็นอีกทางหนึ่งในการรับฟัง
ความคิดเห็นของประชาชนอย่างกว้างขวางตามรูปแบบการปกครองในระบอบ
ประชาธิปไตย จึงท�าให้เกิดความตื่นตัวของประชาชน ที่จะสามารถมีส่วนร่วม
ในทางการเมืองและการบริหารราชการแผ่นดิน เมื่อเกิดการชุมนุม การเดิน
ขบวนการประท้วงขึ้น บางครั้งสถานการณ์ของการชุมนุมนั้นก็ถึงขั้นบานปลาย
เกิดความวุ่นวาย และความไม่สงบ มีการสลายการชุมนุมโดยใช้ก�าลังและอาวุธ
ซึ่งก็ได้เกิดขึ้นแล้ว
ประเทศไทยไม่มีกฎหมายว่าด้วยการชุมนุมสาธารณะ เมื่อเกิด
เหตุการณ์การชุมนุมสาธารณะขึ้น จึงมีการน�ากฎหมายอื่นที่มิได้มีวัตถุประสงค์
ในการชุมนุมมาใช้บังคับไม่ว่าจะเป็นพระราชบัญญัติทางหลวง พ.ศ. 2535
พระราชบัญญัติการจราจรทางบก พ.ศ. 2522 พระราชบัญญัติว่าด้วยการ
รักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง พ.ศ. 2535
พระราชบัญญัติควบคุมการโฆษณาโดยใช้เครื่องขยายเสียง พ.ศ. 2493
_17-0315(141-177)8.indd 174 4/27/60 BE 11:57 AM
