Page 15 - บทที่ ๑
P. 15
๒
สำหรับการทำประมงน้ำจืดนั้น ชาวเวียดนามที่ตำบลบางน้ำโพ เมืองนครสวรรค์ทำกันเป็นล่ำเป็น
สัน ปัจจุบันพวกเวียดนามที่ทำประมง โดยเฉพาะที่จันทบุรีทำเป็นอุตสาหกรรม ซึ่งนอกจากจะหาปลา
แล้วยังตั้งโรงงานผลิตน้ำปลา ทำรายได้เป็นอย่างดี
อาชีพที่ถนัดอีกอาชีพหนึ่ง คือ ช่างฝีมือ ชาวเวียดนามในสยามเป็นสารพัดช่าง ความชำนาญ
ทางการช่างเห็นได้ตั้งแต่ในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ ขณะนั้นไทยได้เริ่มสร้างเมืองและขาด
แคลนผู้ชำนาญการช่าง ชาวเวียดนามที่ติดตามองเชียงสือเข้ามาในสมัยนั้นได้รับราชการเป็นเจ้ากรมช่าง
ต่าง ๆ นอกจากนั้นชาวเวียดนามยังได้ชื่อว่าชำนาญการต่อเรือมาก จะเห็นได้จาก สมัยรัชกาลที่ ๓ เกิด
ความนิยมต่อเรือกำปั่นขึ้นในหมู่ขุนนางและพระบรมวงศานุวงศ์ สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอกรมขุนอิศเรศ
ฯ กับหลวงนายสิทธิ์ (ต่อมาคือ สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์) เป็นผู้นำในการต่อเรือ พวก
เวียดนามเข้ารีตก็ได้เป็นพนักงานต่อเรือด้วย
สำหรับอาชีพอื่น ๆ ที่ปรากฎในพระราชหัตถเลขา เรื่องการช่างการค้าขายในจันทบุรีและหัว
เมืองขึ้น ของรัชกาลที่ ๕ ว่า เวียดนามเป็นผู้ผลิตสินค้าต่าง ๆ ที่ใช้และจำหน่ายในจันทบุรีเป็นส่วนมาก
ได้แก่ พริกไทย ข้าว กระวาน เร่ว น้ำตาลทราย ผลพุงทลาย รง แตงอุลิด เสื่อต่าง ๆ กระสบ ผ้า ผ้าห่อ
หมาก ผ้าอบน้ำ เนื้อไม้ ฟืน ไม้ค้างพลู ไม้ระกำ ไม้ตะเคียน ขี้ผึ้ง เปลือกปะโลง ไม้แดง กุ้งแห้งผัด เยื่อเคย
ปลิงทะเล ไต้ ยาสูบ ถั่ว คราม หวายพัศเดา ไม้กระยาเลย ฯลฯ สินค้าเหล่านี้ทำให้จันทบุรีมั่งคั่ง เป็น
เมืองท่าสำคัญติดต่อกับเกาะกงและอินโดจีนได้สะดวก โดยอาศัยเรือกลไฟเดินทางขนาด ๔๐๐ ตัน เข้า
จอดในแม่น้ำเมืองจันทบุรีได้ โดยทั่วไปแล้วชาวเวียดนามจะอยู่ดีกินดีกว่าคนพื้นเมือง เพราะขยันขันแข็ง
อดทน ฉลาดในเชิงการค้าขายมากกว่าชาวไทย และแม้ว่าในบางครอบครัวจะยากจนบ้าง ชาวญวนก็ให้
การช่วยเหลือเกื้อหนุนกันเป็นอย่างดี
