Page 29 - บทที่ ๑

๑๖

เกรงว่าจะเกินรับสั่งไป จึงพากันกลับมากราบทูลพระเจ้าอาหยุกเยืองทรงทราบทุกประการ พระเจ้าอาหยุ

กเยืองได้ฟังดังนั้นจึงทรงพระดำริว่า “พระธาตุมีอยู่น้อย อาณาประชาราฎร์ในชมพูทวีปนี้ก็มากมายหลาย

โกฎิแสนคน ครั้นจะมอบให้ประเทศดั๊กทีราเกวิ๊กนี้มากกว่าประเทศอื่น ๆ พระบรมธาตุก็จะไม่พอแก่การ

แบ่งปัน จำเป็นจะต้องเฉลี่ยให้ทั่วถึงกัน” ครั้นทรงพระดำริดังนั้นแล้ว จึงรับสั่งให้ขุนนางนักการกับเทพย

ดาเจ้าอัญเชิญพระบรมธาตุไปแจกให้นานาประเทศในชมพูทวีป พร้อมทั้งกำหนดนัดสัญญาหมายตาม

รับสั่งทุกประการ ครั้นถึงวันกำหนดนัดหมายเถื่องตว้ายาช้าพระมหาเถระเจ้าก็สำแดงเดชานุภาพ ยกกร

ขึ้นบังแสงพระสุริยานานาประเทศซึ่งอยู่ในชมพูทวีปนั้น ครั้นเห็นสัญญาณปรากฎดังนั้นก็พร้อมกัน

ก่อสร้างพระเจดีย์จนสำเร็จ ตามพระประสงค์ของพระเจ้าอาหยุกเยือง การกระทำกองการกุศลก่อสร้าง

พระสถูปเจดีย์นี้ เพราะเหตุว่าพระเจ้าอาหยุกเยืองเลื่อมใสศรัทธาสร้างขึ้น เป็นที่สักการะระลึกถึงคุณพระ

พุทธองค์ศากยมุนีศรีสรรเพชรพระบรมครูเจ้า มีคำปุจฉาถามว่า คุณของบรมครูเจ้ามีอย่างไร ก็มีคำ
วิสัชนาตอบว่า คุณของสมเด็จพระสมณะโคดมบรมครูเจ้า พระองค์มีคุณแก่เทพยดา มนุษย์และสัตว์

ทั้งหลายทั้งปวงอยู่ ๑๐ ประการ ดังนี้
๑. พระองค์ตรัสรู้ จึงได้เป็นที่พึ่งของเทพยดา มนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย

๒. พระองค์มิได้คิดเห็นแก่สังขารร่างกาย สู้ทรมานถึง ๖ พรรษา จึงได้ตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณ

เป็นที่พึ่งแก่เทพยดา และมนุษย์ทั้งหลายทั้งปวง

๓. พระองค์ทรงบำรุงสิ่งที่มีประโยชน์ในปัจจุบันนี้ และอนาคตข้างหน้า ใช่ว่าพระองค์บำรุงทาง

มรรคผลนิพพานในส่วนของพระองค์ฝ่ายเดียวนั้นก็หามิได้

๔. พระองค์เมื่อยังทรงสร้างพระบารมีในกัลป์ใดชาติใดก็ดี พระองค์มีแต่ชักจูงให้เทพยดา มนุษย์

และอบายทั้ง ๔ ใน ๓ ภพ ๖ ทางนี้ให้รู้จักเจริญศีลภาวนา

๕. พระองค์ตั้งความเพียรติดตามโปรดเวไนยสัตว์ จึงวนเวียนในวัฎฏสงสาร

๖. พระองค์มีความเมตตาแก่สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงยิ่งนัก

๗. ผู้ใดมีปัญญามียุติธรรมแล้ว พระองค์ไม่ต้องสั่งสอนตักเตือน ผู้ใดโฉดเขลาทิฐิสันดานไม่

ยุติธรรมแล้ว พระองค์ย่อมสั่งสอนตักเตือนสันดานให้เกิดมีความยุติธรรมขึ้น

๘. สิ่งที่กระจ่างแต่ยังไม่กระจ่างโดยแท้ยังเคลือบแฝงอยู่ พระองค์ชี้แจงให้ทางกระจ่างเจริญขึ้น

ดุจดังแก้วเพชรนิลจินดาเจียรนัยให้หมดมลทิน มิให้มัวหมอง

๙. พระองค์เสด็จดับขันธ์สู่ปรินิพพานล่วงไปแล้ว ได้เป็นที่ระลึกถึงของเหล่าเทพยดาและมนุษย์

ทั้งหลาย

๑๐. พระองค์ดับขันธ์สู่ปรินิพพานล่วงไปแล้ว ยังอาลัยถึงเทพยดา มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายเป็น

ที่สุด เพราะเหตุว่าเทพยาและมนุษย์ทั้งหลายจะมีความประมาทพระองค์จึงมีพระธรรม
พระสงฆ์ไว้ในพระพุทธศาสนา เพื่อตักเตือนมนุษย์และเทวดาให้สืบพระพุทธศาสนาต่อ ๆ มา