Page 36 - NUT

สาขาวิชาการตลาด คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม ประจำาปีการศึกษา ๒๕๖๐ [ปากตลาด เล่มที่ ๑๔]

วันไหนที่เราไปท�างาน ก็จะมีลุงๆ ป้าๆ กลุ่มนี้
แหละที่คอยจองที่ไว้ให้เรา จึงท�าให้กลายเป็น

ความผูกพัน เหมือนรู้จักกันมานาน สิ่งที่เรามัก
จะคุยกันก็จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรับเสด็จ

มันเลยกลายเป็นครอบครัว”

ครั้งที่จ�าได้ไม่มีวันลืมเลยคือ

ตอนที่รับขบวนเสด็จในหลวง ในวันที่สมเด็จ
พระพี่นางฯ สิ้นพระชนม์ “ในหลวงเสด็จลงมา

พวกเราทราบข่าวก็ใส่ชุดด�ารออยู่ที่ด้านล่าง
ท่านเสด็จมาถึงตรงที่พวกเรานั่ง แล้วทรงรับสั่ง

ว่า “ขอบใจมากๆ” ในวันที่ในหลวงเสด็จสวรรคต
เธอเล่าให้ฟังพร้อมกับเสียงเครือๆ ว่า “เราค้างคืน

กันมา ๓ วันติดต่อกัน เพราะตอนนั้นทุกคน
ได้ข่าวว่าพระอาการทรงทรุดลง พอวันที่ ๑๓

ข่าวมาถึงว่าเสด็จสวรรคตแล้ว เราอึ้ง พูดไม่ออกเลย
เหมือนหัวใจสลายตรงนั้น น�้าตาไหลแบบหยุดไม่ได้ตั้งแต่ แต่ความรู้สึกที่เขาจับภาพได้ มันอาจจะเป็นความรู้สึกที่ว่า

วันแรกเป็นหลายวัน” พี่ไม่อยากจะเงยหน้ามองขบวนพระบรมศพเคลื่อนผ่าน

เรายังถามถึงความรู้สึกที่ได้รับโหวตให้เป็น ทุกครั้งที่พี่ส่งเสด็จ พี่ก็จะมีโอกาสรับเสด็จกลับ แต่ครั้งนี้

ภาพ ๑ ใน ๑๑ ภาพ “พี่แหมวได้เล่าให้เราฟังทั้งน�้าตาว่า จะเป็นครั้งสุดท้าย พี่ก็เลยไม่มอง เพราะพี่คิดว่าถ้าพี่มอง
พี่ไม่ได้คิดหรือรู้สึกอะไรเลย ณ ตอนนั้น ซึ่งคิดว่าสิ่งที่ พี่จะไม่มีโอกาสได้เห็นอีก พี่ก็เลยรู้สึกว่า อย่างนั้นชีวิตนี้

มันอยู่ในใจเราคือ พี่ว่าคนไทยทุกคนรู้สึกเหมือนกันว่า ถ้าพี่จะจากไป พี่ก็จากไปด้วยสิ่งที่พี่รู้สึกว่าพี่เป็นหนี่ง
มันเศร้า เจ็บปวดจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ด้วยภาพ ในประวัติศาสตร์ที่อยู่ในรัชสมัยที่เป็นมหากษัตริย์ที่

ด้วยสีหน้าคือสิ่งที่เรารู้สึกจริงๆ ว่าเราสูญเสียทั้งประเทศ ยิ่งใหญ่ของเราแล้ว และรู้สึกภูมิใจมาก

ขอขอบคุณข้อมูลและภาพจาก
คุณดลนภา กลัดบุบผา
https://www.khaosod.co.th/specialstories/news_65139

https://www.facebook.com/meaw.aia
http://www.tsood.com/contents/154364
สัมภาษณ์วันที่ ๙ มีนาคม ๒๕๖๑

{ 32 }