Page 35 - NUT
P. 35
สาขาวิชาการตลาด คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม ประจำาปีการศึกษา ๒๕๖๐ [ปากตลาด เล่มที่ ๑๔]
เราต้องมาท�าไม ท�าไมไม่นั่ง มานั่งเฝ้าพระองค์ทุกวัน
ดูทีวีอยู่ที่บ้าน ทั้งที่เราพึ่ง นอกจากนี้ ได้สอบถามพี่แหมว
ดีใจไป พอสักพักไม่กี่นาที อีกว่า มีคนถามบ้างมั้ยว่าท�าไม
เรากลับรู้สึกแย่ เดินบ่นมา ถึงมาเป็นประจ�า ซึ่งพี่แหมวก็
ตลอดทาง แล้วก็เจอนักข่าว ตอบพวกเราว่า “มีค่ะ ทุกคน
ท่านหนึ่งก�าลังสัมภาษณ์ ถามว่าไม่ท�างานหรือ วันๆ ว่าง
คุณยาย วัย ๘๐ กว่า ซึ่งคุณ มากหรือ คือ จริงๆ พี่เป็น
ยายมาไกลมาก จากภาคใต้ ติวเตอร์ แล้วเวลาของติวเตอร์
มาถึงก็อยู่ไกลไม่มีโอกาสได้ เราจัดการเวลาของเราเองได้
เห็นพระองค์ท่าน นักข่าวจึงได้ถามคุณยายว่า ท�าไม เพราะฉะนั้นมีกฎ ๑ ข้อ ส�าหรับใครที่มาเรียนกับพี่
คุณยายต้องมา ร้อนก็ร้อน มองก็ไม่เห็น คุณยายตอบ ต้องยอมรับกฎของพี่ว่า ถ้าวันไหนมีเสด็จในหลวง ซึ่งอาจ
กลับแบบไม่คิดเลยว่า “ฉันไม่ได้มาดูในหลวง แต่ฉันมาให้ จะรู้ก่อนล่วงหน้าประมาณ ๒ ชั่วโมง ซึ่งจากบ้านไป
ในหลวงดู” มันก็เลยท�าให้เรามีความรู้สึกว่าคุณยายเขา โรงพยาบาลศิริราช มันไม่ไกลมาก พี่ก็จะไม่สอน เพราะพี่
อยากจะให้ก�าลังใจในหลวงแต่เรากลับมาเอาก�าลังใจ มีความรู้สึกว่าด้วยพระพลานามัยของพระองค์
จากในหลวง ก็เลยรู้สึกว่า เราอายุน้อยกว่าคุณยาย และพระองค์ก็ทรงมีพระชนมายุเยอะแล้ว พี่รู้สึกว่าการได้
บ้านเราก็อยู่กรุงเทพฯ และยังได้เห็นในหลวงด้วยอีก มีโอกาสรับเสด็จมันยากมาก พี่ก็เลยเลือกที่จะมารับเสด็จ
ต่างหาก เรากลับมานั่งบ่นอยู่ได้ บ่นเพื่ออะไร มันก็เลย ตรงนั้น” เวลาที่ตามในหลวงไปทุกๆ ที่ จะมีลุงๆ ป้าๆ
ท�าให้ละอายแก่ใจมาก ๆ จนความรู้สึกแย่ ๆ หายไป หลัง ประมาณ ๑๐ กว่าคนที่มารวมตัวกัน เราถามพี่แหมวว่า
จากนั้นได้ตั้งปณิธานกับตัวเองว่า ในเมื่อเราอยู่ตรงนี้ อยู่ใกล้ ทุกคนรู้จักกันอยู่แล้วรึเปล่า “พี่แหมวบอกว่า รู้จักตอน
พระองค์ขนาดนี้ มีโอกาสที่ดีๆ กว่าคนอื่นๆ คนต่างจังหวัด มารอเฝ้าในหลวงนี่แหละ ซึ่งเวลาไปเฝ้ารับเสด็จก็จะนั่ง
ไม่มีโอกาสได้เห็นและชื่นชมพระบารมี เพราะฉะนั้นจึง คุยกันว่าสมัยก่อนที่เรายังเด็ก พวกเขารับเสด็จมาก่อนเรา
มาเฝ้ารับเสด็จเพื่อให้ก�าลังใจในหลวง เพราะว่าพระองค์ เขาก็จะบรรยายให้พี่แหมวฟังว่าสมัยก่อนเป็นอย่างไร
ให้ก�าลังใจเรามาเยอะแล้ว มันก็เลยเป็นจุดเปลี่ยนที่ท�าให้ พระองค์เสด็จอย่างไร ก็เลยกลายเป็นความผูกผัน แต่พอ
{ 31 }
