Page 30 - 16_การรกษาความปลอดภย_Neat
P. 30
๒๓
º··Õè ô
¡ÒÃÃÑ¡ÉÒ¤ÇÒÁ»ÅÍ´ÀÑÂʶҹ·Õè
¤ÇÒÁËÁÒ áÅФÇÒÁ໚¹ÁҢͧ¡ÒÃÃÑ¡ÉÒ¤ÇÒÁ»ÅÍ´ÀÑÂʶҹ·Õè
¡ÒÃÃÑ¡ÉÒ¤ÇÒÁ»ÅÍ´ÀÑÂà¡ÕèÂǡѺʶҹ·Õè คือ มาตรการที่กําหนดขึ้นเพื่อพิทักษรักษาให
ความปลอดภัยแกที่สงวน อาคารสถานที่ ตลอดจนวัสดุ อุปกรณ เจาหนาที่และเอกสารในอาคารสถานที่
ดังกลาวใหพนจากการโจรกรรม การจารกรรมและการกอวินาศกรรม หรือเหตุอื่นใดอันอาจทําใหเสีย
ความสามารถในการปฏิบัติภารกิจของหนวยงานของรัฐ
ความจริงการรักษาความปลอดภัยสถานที่มาจากสามัญสํานึกและสัญชาตญาณของมนุษย
ในการระวังภัยอันตราย นับแตยุคหินที่อาศัยอยูตามถํ้า มนุษยยุคหินที่อยูเปนกลุมรวมกันภายในถํ้า
เดียวกันจะรวมมือกันปกปองแหลงที่อยูอาศัย ไมใหมนุษยตางกลุมหรือสัตวปาเขามาหรือเขาใกลพื้นที่
อาศัยของกลุมตน วิธีปองกัน เชน กอกองไฟไวที่ปากถํ้า มียามเฝาทางเขา และเมื่อรูจักเลี้ยงสุนัข ก็ใช
สุนัขชวยเฝาระวัง เปนตน ตอมาเมื่อเจริญขึ้น จึงรูจักประดิษฐเครื่องทุนแรงสําหรับปกปองพื้นที่อาศัย
เชน ทํารั้วแบงอาณาเขตไปพรอมกับการปองกันภัยจากการรุกลํ้า จากกองไฟบนพื้นดินกลายเปนคบไฟ
และเปนแสงไฟจากโคมสองสวางหรือไฟฉาย การประดิษฐเครื่องมือประเภทตาง ๆ มาชวยหรือเสริม
การเฝาระวัง สังเกตการณ และการปองกันจึงมีพัฒนาการเรื่อยมาพรอมกับมีประสิทธิภาพที่เพิ่มมากขึ้น
๑. ตองมีการกําหนดพื้นที่ที่จะดําเนินการรักษาความปลอดภัย
๒. ตองมีการกําหนดมาตรการการรักษาความปลอดภัย เชน จัดทํารั้ว/กําแพงแบงพื้นที่
จัดทําแสงสองสวาง จัดทําเครื่องกีดขวาง กําหนดจุดที่อนุญาตใหผานเขา-ออก หรือระบบสัญญาณ
เตือนภัย
๓. ตองมีระบบและชองทางติดตอสื่อสาร
๔. ตองควบคุมบุคคล สิ่งของ และยานพาหนะที่ผานเขา-ออก
๕. ตองมีเจาหนาที่รักษาความปลอดภัย หรือยามรักษาการณ เพื่อการตรวจตรา
และเฝาระวัง
àËμØ¼Å·ÕèμŒÍ§กํา˹´ÁÒμáÒáÒÃÃÑ¡ÉÒ¤ÇÒÁ»ÅÍ´ÀÑÂʶҹ·Õè
๑. วางแนวทางปองกันมิใหเกิดภัยอันตรายที่จะเกิดหรืออาจจะเกิดขึ้นภายในพื้นที่ตั้ง
หรือกําหนดแนวทางจัดการและปฏิบัติ เพื่อบรรเทาภัยอันตรายที่เกิดขึ้นแลวและลดผลการสูญเสียให
เหลือนอยที่สุด
๒. ลด แกไข และหาหนทางปองกันขอบกพรอง สิ่งที่ลอแหลม หรือจุดเสี่ยงที่อาจกอใหเกิด
อันตรายหรือความเสียหายตออาคาร สิ่งกอสราง ทรัพยสิน หรือชีวิตของบุคคลที่อยูในพื้นที่ตั้งนั้น