Page 2 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 2
2
แบบทดสอบของผู้สร้าง
สวัสดีสหายผู้มาเยือน...! ขอบคุณส าหรับการที่ท่านแบ่งปันเวลาอันมี
อยู่น้อยนิดมาเยี่ยมเยียน และสนทนากับข้า ณ ตอนนี้.... ท่านคงจะไม่รู้ตัวหรอ
กว่าข้าดีใจซักเพียงไหนที่มีท่านมาเป็นคู่สนทนารายแรกในรอบหลายพันล้านปี
ซึ่งหากท่านต้องการที่จะจากไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ข้าก็คงไม่อาจฉุดรั้งท่านไว้ได้
แต่ได้โปรดเถอะ...! ข้าหวังว่าเพียงว่าท่านจะสนใจข้าบ้าง และอยู่สนทนาเป็น
เพื่อนข้า พร้อมกับเฝ้ามองบางสิ่งบางอย่างอันน่าสนใจที่ก าลังจะเกิดขึ้น ซึ่งข้า
จะให้ท่านลองชมมันดู...!!
ช่างนานเหลือเกิน...! นานมากแล้ว มันนานเสียจนข้าลืมสิ่งที่ถูก
เรียกว่ากาลเวลาไปเสียแล้ว เมื่อข้ารู้ตัวแล้วลืมตาขึ้นในวันหนึ่งข้าก็ได้หยุดยืน
อยู่ ณ ที่แห่งนี้แล้ว... ข้าเองยังไม่ทราบด้วยซ้ าว่าตัวเองเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
และมีความต้องการในเรื่องใด?... หรือใครเป็นคนสร้างข้าขึ้นมาเพราะสาเหตุ
อะไร? ค าถามพวกนี้ไม่เคยได้ค าตอบที่ชัดเจนเลยซักครั้ง เพราะสหายคนอื่นๆ
ที่อยู่รอบกายข้าต่างเกิดมาทีหลังข้าเสียทั้งนั้น!!
ข้าได้ท าสิ่งเดียวที่ท าได้นั่นคือการเฝ้ามองดูสิ่งว่างเปล่าที่มืดด า
และกว้างใหญ่ไพศาลจนแม้แต่ตัวข้าเองที่มีเวลายาวนานอย่างเหลือเฟือก็ไม่
อาจที่จะมองตรวจดูได้หมดทุกซอกทุกมุม มันนับเป็นงานที่น่าเบื่อและซ้ าซาก
แต่มันก็เป็นเพียงเรื่องเดียวที่ข้ามีความสามารถพอทีจะท าได้ นานๆครั้งเท่านั้น
ล่ะที่ข้าจะได้ค้นเจอสิ่งมีชีวิตบางพวกที่น่าสนใจพอที่จะใช้แก้เบื่อได้บ้างโดยการ
เฝ้ามองการกระท าของพวกมัน แต่เมื่อไม่มีสิ่งใดให้สนใจนานๆเข้า ข้าก็จะปิด
ตาลงหลับพักผ่อนเสียซักพักก่อนที่จะกลับมาเฝ้ามองหาสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่น่าจะ
ใช้แก้เบื่อได้ จากอาณาจักรอันกว้างใหญ่ที่น่าเบื่อแห่งนี้!!
“มันเป็นหน้าที่ของเจ้าในฐานะของผู้สร้าง ที่ต้องเฝ้ามองทุกสิ่งที่
เกิดขึ้นนั้นต่อไป” สหายคนหนึ่งของข้าเคยกล่าวเช่นนี้ก่อนที่เขาจะหมดอายุขัย
