Page 6 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 6
6
ในที่สุดพวกมันหันมาจับเอาวิทยาการที่ภูมิใจหนักหนา มาแปร
เปลี่ยนเป็นอาวุธประหัตประหารเข่นฆ่ากันเองเพียงเพื่อค่านิยมในหมู่พวกมันที่
ถูกเรียกว่า......อ านาจ!!
หลังการต่อสู้! ซากไร้ชีวิตของพวกมันก็ถูกทิ้งไว้กลาดเกลื่อน
ตามถนนหนทาง ทุกแห่งหนต่างเต็มไปด้วยซากศพที่หากเอามาสุมทับกันแล้ว
จุดไฟเผา คงจะไหม้กลายเป็นเชื้อไฟสว่างไสวไปได้นานหลายปีทีเดียว
เอ... ข้าคิดว่าข้าเคยเห็นภาพแห่งความวิบัติเช่นนี้มาก่อน มัน
เหมือนภาพที่ซ้ าซากหลายครั้งหลายคราเหมือนข้าก าลังนั่งดูวิดิโอม้วนเดิมซ้ า
ไปมา มันอาจจะแตกต่างกันเพียงตัวเอกในการแสดงน าเท่านั้น แต่ทุกอย่างที่
เกิดขึ้นมันเหมือนกันหมด..... สิ่งมีชีวิตที่เจริญแล้วในอาณาจักรแห่งนี้มันช่าง
โง่เง่าเสียจริงๆ ที่รู้จักแต่การตัดสินปัญหาอย่างซ้ าซากเสียยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตชั้น
ต่ าที่ไม่มีรูปร่างที่แน่นอน แถมไร้สมองไว้ตั้งบนหัวเสียอีก...!! ถึงข้าอยากจะยื่น
มือเข้าไปช่วยเหลือแก้ไขปัญหาให้พวกมันเพียงใด ข้าก็ไม่อาจท าได้ สิ่งที่ข้าท า
ได้ดีที่สุดคือการเฝ้าภาวนาให้สิ่งมีชีวิตพวกนั้นสามารถหาทางออกที่ดีได้ด้วย
ตนเองเท่านั้น.
สหายคนสุดท้ายที่เคยมาถึงก่อนหน้าท่านเพียงเล็กน้อย
เดินทางมาจากอีกฟากหนึ่งที่ไกลโพ้นของอาณาจักรแห่งนี้ เมื่อเขามาถึงจุด ณ
ที่ข้าอยู่ เขาก็ยืนนิ่งและมองทอดไปยังดินแดนที่ก าลังเกิดกลียุคนั้นอย่าง
ทอดอาลัย.... เมื่อข้าสังเกตดูก็พบว่า เขามีสีด าทมิฬกลืนกับสีรัตติกาล และมี
ขนาดใหญ่ถึงหนึ่งในสิบของข้าทีเดียว
“สวัสดี... สหายผู้มาเยือน ท่านมีธุระอันใดหรือจึงได้เดิน
ทางผ่านเวลาอันแสนนานมาถึงที่นี่?” ข้าร้องถามเขา เมื่อเห็นเขายังนิ่งสนิท
และมีสีตาเศร้าสร้อย
