Page 3 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 3
3
และดับสูญไป... มันก็แปลกดีนะ? ท าไมข้าจ าเป็นต้องมาท าหน้าที่นี้ด้วยทั้งๆที่
ข้าไม่ได้รักที่จะท ามัน แต่ที่ข้าต้องท าเพียงเพราะว่าจ าเป็นต้องมีผู้ที่ต้องท า
หน้าที่นี้ มิฉะนั้น!.. จะไม่อาจเหลือสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรอันด ามืดแห่งนี้อีกเลย
.......!!
ประเดี๋ยวก่อน!!... ข้าว่าข้าพบสิ่งที่น่าสนใจเข้าเสียแล้ว ถึง
ตอนนี้มันจะยังมีขนาดที่เล็กมากจนแม้แต่ตัวข้าเองก็เกือบที่จะมองข้ามมันไป
แต่ยังไงเสียข้าก็มั่นใจว่ามันต้องเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างแน่นอน.... ข้าเริ่มรู้สึกสนใจ
ในตัวของพวกมันที่ดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่ใต้ผืนน้ าสีฟ้าอย่างประหลาด และข้า
ก็ตัดสินใจที่จะลองติดตามดูการด ารงชีวิตของพวกมันซักพักหนึ่ง ข้าคิดว่ามัน
คงจะช่วยให้ข้าหายเบื่อไปได้นานทีเดียว!
สหายคนหนึ่งที่มีแสงสว่างห่อหุ้มรอบตัวเป็นทางยาวสีขาว
ก าลังเดินทางผ่านมาทางนี้ เขาหยุดการเดินทางอันยาวไกล และเข้ามาทักทาย
ข้าด้วยไมตรี... ข้าชอบสหายคนนี้มาก เพราะเขามักจะมีเรื่องราวสนุกๆจากการ
เดินทางไปรอบๆอาณาจักรตลอด 76 ปีมาเล่าให้ข้าฟังเสมอๆ... ข้าฟังเรื่องราว
เหล่านั้นอย่างเพลิดเพลิน และรู้สึกเสียดายทุกครั้งที่เขาอ าลาพร้อมทั้งเดินทาง
จากไป
เมื่อสหายคนนั้นเดินทางจากไปแล้ว ข้าจึงบิดขี้เกียจไล่ความ
เมื่อยล้า ก่อนที่จะกลับมาเฝ้ามองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจเหล่านั้นต่อไป...!!
สิ่งแรกที่ข้าประหลาดใจที่สุดหลังกลับมาจากการสนทนา...!! คือ การ
ที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นมากทีเดียว และรู้สึกว่าพวกมันจะพัฒนา
รูปแบบของตนเองให้แตกต่างกันออกไปอย่างมากมาย... บางตัวมีปีกงอก
ออกมาและก าลังบินร่อนอยู่บนฟ้า บางตัวก็มีเกล็ดหนาพร้อมด าผุดด าว่ายอยู่
ณ แผ่นน้ าสีฟ้ากว้างใหญ่... และบางตัวก็เดินไปมาอย่างเชื่องช้าเข้าออกจาก
โพรงตามชะง่อนหินทุกย่ าเช้า...!!
