Page 4 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 4
4
“ดินแดนที่ทอแสงสีน้ าเงินเป็นประกายอยู่ข้างเจ้าเรียกว่าอะไร
รึ?” ข้าตะโกนถามสหายตัวเล็กที่ทอแสงสีทองรอบตัวเอง ข้าสังเกตเห็นเขา
เดินวนเวียนไปมารอบดินแดนสีน้ าเงินนั้นอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา เขาน่าจะ
เป็นคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับดินแดนแห่งนั้นดีที่สุด...!
“พวกเขาเรียกแทนดินแดนของตนว่าโลกจ๊ะ” สหายตัวน้อยตะโกน
ตอบมาเสียงใสทันที แต่เนื่องจากเราทั้งสองมีระยะทางที่ห่างกันจนเกินไป กว่า
ค าสนทนาจะมาถึงกันก็นานเสียจนข้าขี้เกียจคอยเสียหลายครั้ง
“แล้ว... โลกที่เขียวขจี และมีสีฟ้าสดใสนี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร?”
“ก็เกิดขึ้นมาพร้อมๆกับการปรากฏตัวของท่านไงจ๊ะ... ถ้าไม่มี
ท่าน ก็จะไม่มีทั้งพวกฉันและทั้งโลก และถ้าไม่มีท่านพวกฉันก็ไม่สามารถที่จะ
อาศัยอยู่ในอาณาจักรที่มืดทึบนี้ได้” สหายตัวเล็กหัวเราะเสียงใสอย่างร่าเริง
ตอบกลับมา
ข้าเก็บเอาค าพูดของสหายตัวเล็กมาเฝ้าครุ่นคิด! มันอาจจะ
เป็นจริงอย่างที่เธอกล่าวก็เป็นได้ เพราะข้าเองก็เคยสังเกตว่า เมื่อข้าจ้อง
เคลื่อนตัวไปยังทิศทางใดทิศทางหนึ่งด้วยความจ าเป็นที่เกี่ยวเนื่องกับช่วงเวลา
ทางด้านที่ข้าไม่ได้เคลื่อนไปถึง สิ่งมีชีวิตในดินแดนนั้นก็ต้องเร่งร้อนกลับเข้าไป
อยู่ในสิ่งก่อสร้างที่พวกมันท าขึ้นมาแทนโพรงหิน และซุกตัวอยู่ใต้ผ้าผืนหนารอ
คอยเวลาให้ข้าเคลื่อนตัวกลับมายังทางพวกมันอีกคราหนึ่ง... เวลาที่ข้าอยู่ด้าน
ของมัน ด้านนั้นก็จะพากันทยอยออกจากสิ่งก่อสร้างเหล่านั้น ก่อนที่จะมุ่งหน้า
ไปท าสิ่งซ้ าซากอยู่ทุกๆครา!!
เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า... พวกมันก็เริ่มที่จะพัฒนาตนเองอย่าง
รวดเร็ว จนในที่สุดพวกมันก็ได้บัญญัติสรรพนามเรียกแทนตนเองขึ้นมา
ว่า “มนุษย์” และสถาปนาตนเองขึ้นเป็นสัตว์ประเสริฐเหนือเลิศกว่าสิ่งมีชีวิต
ชนิดไหนๆ พวกมันเริ่มท าลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่เว้น
