Page 70 - วรรณกรรม_50_ที่ต้องได้อ่านก่อนโต

ขนำาน้อยครึกครื้นยิ่งนัก... จำาลองเล่าว่า “ขนำ�ในเรื่องนี้เกิดในทุ่งลึก พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2524 โดยสำานัก

คนบ้านอื่นทราบข่าวเพียงว่า ตอนน้ำ�ท่วม ช�วบ้�นที่บ้�นอยู่ไกลน�จะไปปลูก พิมพ์ต้นหมาก ได้รับรางวัลหนังสือดีเด่นสำาหรับเยาวชน
ขนำ� กั้นจ�กรอบเป็นกระท่อมเล็กๆ เอ�เครื่อง
เป็นขนำาของเด็กสามคนกับคน ครัวม�ต้มแกง นอนค้�ง เวล�เก็บข้�วก็เอ�ไว้บน จากสำานักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงาน
เยาวชนแห่งชาติ (สยช.) สำานักนายกรัฐมนตรี ปี พ.ศ.
หนุ่มอีกคน กลางคืนมีหัวมัน ขนำ� หนีฝนตก มีเวล�ก็เอ�เลียงข้�วที่เก็บแล้วใส่ 2524 และรางวัลดีเด่นประเภทนวนิยายสำาหรับเยาวชน

ข้าว...หุงหรือต้มให้กิน เรือถ่อกลับบ้�น ก�รอยู่ขนำ� ทำ�ให้ส่วนหนึ่งได้ห� ก่อนวัยรุ่น จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ใน
ปล�เป็นอ�ชีพเสริม และเฝ้�นก เฝ้�น�ข้�วไปด้วย
พวกเขาได้มาเยี่ยมเยียนนั่ง ตั้งแต่ข้�วเริ่มจะสุกจนเก็บเกี่ยวเสร็จ กล�งคืนใน งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ปี พ.ศ. 2524

หลังจากขนำาน้อยกลางทุ่งนา จำาลองได้เขียน
พูดคุยพร้อมนำาข้าวของมาฝาก ท้องทุ่งจะมีคนออกม�ห�ปล�กันม�ก บ�งคนไม่ ตอนต่อมา ซึ่งเป็นเสมือนภาค 2 โดยใช้ฉากท้องทุ่ง
บางครั้งมีกล้วย ข้าวสาร อย�กกลับบ้�น หรือบ้�นอยู่ไกลก็อ�ศัยขนำ�ของ เดียวกัน เกิดเป็นเรื่อง “ในลึก” แต่แตกต่างกันตรงที่
คนอื่น หรือของตัวเอง เส�ขนำ�ทำ�ด้วยโคนไม้ไผ่
เรื่องนี้ไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชนแต่เป็นนวนิยาย จัดพิมพ์
มะพร้าว ไม้ฟืน บางคนเอา แก่เต็มที่ ปูฟ�ก มุงจ�ก นอนได้ 4 - 5 คน” โดยแพรวสำานักพิมพ์เมื่อปี พ.ศ. 2542 และเข้ารอบ
ขนำาน้อยกลางทุ่งนา เป็นวรรณกรรม
หมอนกับผ้าห่มมาฝากไว้ เยาวชนที่แสดงภาพชีวิตของเด็กๆ ในชนบทภาค สุดท้ายรางวัลซีไรต์ในปีเดียวกัน
ขนำาน้อย เด็กๆ เริ่มสนุก พวกเขาต้อนรับ ใต้อย่างชัดเจน มีวิธีการเล่าเรื่องสมจริง โดย

คนมาเยือนอย่างรักใคร่
เฉพาะการบรรยายฉากและตัวละคร ทำาให้ผู้อ่าน
เห็นภาพตามจนเหมือนไปนั่งอยู่กลางทุ่งนา เต็มไป
พูดจาทักทายอย่างยิ้มแย้ม
กลางทุ่งนา ด้วยบรรยากาศของชนบท ดื่มด่ำาไปกับความอุดม
สมบูรณ์ของธรรมชาติ และวิถีแห่งท้องทุ่ง ทั้งยัง
ได้สอดแทรกเรื่องราวให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ถึงความ
มีน้ำาใจ การยืนหยัดในความดีงาม และเติบโตเป็น
ผู้ใหญ่ที่ดี ทำาให้พวกเขาเข้าใจชีวิต และเห็นถึงความ
สำาคัญของการศึกษา

เรื่องราวความสัมพันธ์ของ “ขนำา” คือ กระท่อมเล็กๆ ในนาทาง
เด็กชาย 3 คน คือ เด่น ชอบ บ่าว ภาคใต้ หากเป็นภาคเหนือจะเรียกว่า “ห้างนา” จำาลอง ฝั่งชลจิตร หรือเจ้าของฉายา “ลอง เรื่องสั้น” เกิดเมื่อวันที่ 2
และพี่ยุทธ ชายหนุ่มอีกคน เด่นเป็น หรือภาคอีสานจะเรียกว่า “เถียงนา” นั่นเอง มีนาคม พ.ศ. 2497 เป็นชาวนครศรีธรรมราช เรียนจบชั้น ม.ศ.5 ที่โรงเรียนกัลยาณีศรี
เด็กห่วงเล่น ไม่เห็นความจำาเป็นใน จากแรงบันดาลใจตอนกลับจากกรุงเทพฯ ธรรมราช จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำาแหง ก่อนจะลาออก
การเรียนหนังสือ ชอบเป็นเด็กดี ไปอยู่บ้านเกิดราวปี พ.ศ. 2520 ของจำาลอง ไปเป็นครู เป็นพนักงานโรงแรม ทำาหนังสือ และเป็นนักเขียนอิสระ เขียนเรื่องสั้นเรื่อง
มีฐานะพอสมควร บ่าวเป็นเด็กที่ ฝั่งชลจิตร ผู้เขียน เขามีโอกาสลงทุ่งหาปลา แรกที่ได้รับการตีพิมพ์ ชื่อ “และนี่ก็คือชีวิต” เมื่อปี พ.ศ. 2521 และมีผลงานอย่างต่อ
ยากจนที่สุดในกลุ่ม อยากเรียนแต่ ได้ร่วมหาปลากับเด็กๆ และคนในหมู่บ้าน จึง เนื่องเรื่อยมา ภาพจากสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไไทย
ไม่มีเงิน ทั้งสามได้เรียนรู้และเติบโต อยากเขียนนิยายเอาไว้ โดยมีฉากคือท้องทุ่ง เขาได้รับรางวัลรพีพร ประจำาปี พ.ศ. 2553 ผลงานอื่นๆ ของเขา อาทิ รวม
โดยมีพี่ยุทธคอยให้คำาแนะนำา ความ ที่บ้านเกิดในจังหวัดนครศรีธรรมราช และ เรื่องสั้น “เมืองน่าอยู่” “ลิกอร์ พวกเขาเปลี่ยนไป” “เรื่องบางเรื่องเหมาะที่จะเป็นเรื่อง
ผูกพันของทั้งสี่คนเกิดขึ้นใน บรรยากาศภายในหมู่บ้าน จริงมากกว่า” “ผมกับผมอีกคน (ข้ามให้พ้นหุบเหวแห่งความเกลียดชัง)” นวนิยาย อาทิ
ขนำาน้อยกลางทุ่งนาหลังหนึ่ง “ในลึก” “สิทธาเศรษฐี” ฯลฯ

68 69