Page 50 - ศาสนาและหน้าที่พลเมือง ม.ต้น
P. 50
42
3.7 สังคหวัตถุ 4 คือ ธรรมที่เปนเครื่องยึดเหนี่ยวน้ําใจผูอื่น
1) ทาน การใหการเสียสละเอื้อเฟอเผื่อแผ
2) ปยวาจา การพูดดวยถอยคําที่ไพเราะ
3) อัตถจริยา การสงเคราะหทุกชนิดหรือการประพฤติในสิ่งที่เปนประโยชนตอ
ผูอื่น
4) สมานัตตตา การเปนผูมีความสม่ําเสมอมีความประพฤติเสมอตนเสมอปลาย
สรุป หลักธรรมที่ชาวพุทธพึงปฏิบัติ คือ การละความชั่ว การทําความดี การทําจิตใจให
แจมใสและการทําสมาธิภาวนา
การละความชั่ว คือ การไมทําบาปอกุศลทั้งมวล การถือศีล 5 หรือ ศีลอื่น ๆ ตามบทบาท
หนาที่ของตนเอง การทําความดี มีความกตัญูกตเวทีตอผูมีคุณ ตอสังคมสวนรวม ประเทศชาติ
ความขยันหมั่นเพียรในการงานอาชีพ ไมเอาเปรียบ คดโกงผูอื่น และการทําจิตใจใหแจมใส ไมคิด
ทุกขโศกเศรา อันเกิดจากการเสื่อมของสังขาร โรคภัยไขเจ็บ ความอยากมี อยากเปน อยากไดตาง ๆ
รวมทั้งการสูญเสียสิ่งที่รักตาง ๆ โดยใชหลักการทําสมาธิภาวนา
การเจริญภาวนา
การเจริญภาวนา เปนการพัฒนาจิต บริหารจิต หลักพระพุทธศาสนา เปนการสรางบุญบารมี
ที่สูงที่สุด และยิ่งใหญที่สุดในพระพุทธศาสนา จัดวาเปนแกนแท
การเจริญภาวนามี 2 อยาง คือ สมถภาวนา และวิปสสนาภาวนา
1. สมถภาวนา ไดแก การทําจิตใจใหเปนสมาธิ คือ ทําจิตใหตั้งมั่นอยูในอารมณเดียว ไม
ฟุงซาน วิธีภาวนามีหลายชนิด พระพุทธองค บัญญัติเปนแบบอยางไว 40 ประการ เรียกวา กรรมฐาน 40
ที่นิยม คือการ หายใจเขา บริกรรม พุทธ หายใจออก บริกรรม โธ เรียกวา อานาปานสติ ผูใดจะปฏิบัติ
ภาวนาจะตองรักษาศีลใหบริสุทธิ์ตามฐานะ เชน เปนฆราวาส ถือศีล 5 ศีล 8 เปนเณร ถือศีล 10 เปนพระ
ถือศีล 227 ขอ เพราะในการปฏิบัติสมถภาวนา นั้น ศีล เปนพื้นฐานที่สําคัญ อานิสงสของสมาธิมากกวา
รักษาศีลเทียบกันไมได พระพุทธองค ไดตรัสวา “แมไดอุปสมบทเปนพระภิกษุรักษาศีล 227 ขอ
ไมเคยขาด ไมดางพรอย มานานถึง 100 ป ก็ยังไดกุศลนอยกวาผูที่ทําสมาธิเพียงใหจิตสงบนานเพียงชั่ว
ไกกระพือปก ชางกระดิกหู” คําวา จิตสงบ ในที่นี้ หมายถึง จิตที่มีอารมณเดียวเพียงชั่ววูบ แมกระนั้น
ยังมีอานิสงสมากมาย แตอยางไรก็ดี การเจริญสมถภาวนา หรือ สมาธิ แมจะไดบุญอานิสงสมากมาย
มหาศาลอยางไรก็ไมใชบุญกุศลที่สูงสุดยอดในพระพุทธศาสนา การเจริญวิปสสนา (การเจริญปญญา)
จึงจะเปนการสรางกุศลที่สุดยอดในพระพุทธศาสนาโดยแท