Page 68 - ภาษาไทย ม.ต้น
P. 68
68 | ห น า
เมื่อธรรมชาติของหลายๆ คนก็มิไดหลอมาตั้งแตเดิม จะตองพึ่งพาเครื่องสําอาง หรือการศัลยกรรม
หรือไรแลวจึงจะสวยหลอแบบธรรมชาติไดหรือไม ถาได จะทําอยางไร
1.3 นําดวยการเลาเรื่องที่จะเขียน
งานมหกรรมหนังสือนานาชาติจัดขึ้นเปนประจําในวันพุธแรกของเดือนตุลาคมของทุกป
ที่เมืองแฟรงเฟรต ประเทศเยอรมณี สําหรับป พ.ศ.2545 นับเปนครั้งที่ 53
1.4 นําดวยการยกคําพูด ขอความ สุภาษิตที่นาสนใจ
ในอดีตเมื่อกลาวถึงครูหรือคนหาคุณคาของครู หลายคนมักนึกถึงความเปรียบ
ทั้งหลายที่มักไดยินจนชินหู ไมวาจะเปนความเปรียบที่วา “ครูคือเรือจาง” “ครูคือปูชนียบุคคล” หรือ
“ครูคือผูใหแสงสวางทางปญญา” ฯลฯ ความเปรียบเหลานี้แสดงใหเห็นถึงคุณคา ความเสียสละและ
การเปนนักพัฒนาของครู ในขณะที่ปจจุบันทัศนคติในการมองครูเปลี่ยนไป หลายคนมองวาครูเปน
แคผูที่มีอาชีพรับจางสอนหนังสือเทานั้น เพราะครูสมัยนี้ไมไดอบรมความประพฤติใหแกผูเรียน
ควบคูไปกับการใหความรู ไมไดเปนตัวอยางที่ดีจะเรียกวา “แมพิมพของชาติ” อาชีพครูเปนอาชีพ
ตกต่ํา และดูตอยต่ําในสายตาของคนทั่วไปทั้งๆ ที่อาชีพนั้นเปนอาชีพที่ตองทําหนาที่ในการพัฒนาคน
ที่จะไปเปนกําลังสําคัญของการพัฒนาประเทศชาติตอไป จึงถึงเวลาแลวที่จะตองมีการทบทวนหนาที่
คุณธรรมและอุดมการณของความเปนครูกันเสียที
1.5 นําดวยบทรอยกรอง
“ความรักเปนเหมือนโรคา บันดาลตาใหมืดมน
ไมยินและไมยล อุปสรรคะใดใด
ความรักเหมือนโคถึก กําลังคึกผิขังไว
ก็จะโลดจากคอกไป บยอมอยู ณ ที่ขัง
ถาปลอยไว ก็ดึงไปดวยคําสั่ง
ยิ่งหามก็ยิ่งคลั่ง บหวนคิดถึงเจ็บกาย”
จากบทละครเรื่อง “มัทนพาธา” ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกลาเจาอยูหัว
อธิบายความหมายของบทรอยกรอง
ความรักเปนอารมณธรรมชาติอยางหนึ่งของมนุษย มีทั้งประโยชนและเปนโทษในเวลา
เดียวกันความรักที่อยูบนพื้นฐานของความบริสุทธิ์ จริงใจและความมีเหตุผล ยอมนําพาเปนเจาของ
ความรักไปในทางที่ถูกที่ควร แตถาความรักนั้นเปนเพียงอารมณอันเกิดจากความหลงใหลในรูปกาย