Page 62 - พท21001

53

ตัวผูสอนมีใจและพรอมจะรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นพรอม ๆ กับความกระตือรือรนที่จะพัฒนา
ตนเองเพื่อกลุมเปาหมาย คือ ผูเรียน การปฏิรูปกระบวนการเรียนการสอนก็จะประสบความสําเร็จได

3.5 ขยายจุดประสงคของผูเรียน ควบคูกับบทรอยกรอง
แมอาหารการกินและการออกกําลังกายจะทําใหคนเราสวยงามตามธรรมชาติอยูได

นานแตวันหนึ่งเราก็คงหนีไมพนวัฏจักรธรรมชาติ คือ การเกิด แก เจ็บและตาย รางกายและความงาม

ก็คงตองเสื่อมสิ้นไปตามกาลเวลา ฉะนั้นก็อยาไปยึดติดกับความสวยงามมากนัก แตควรยึดถือความงาม
ของจิตใจเปนเรื่องสําคัญ เพราะสิ่งที่จะเหลืออยูในโลกนี้เมื่อความตายมาถึง คือ ความดี ความชั่วของเรา

เทานั้น ดังพระราชนิพนธของพระมหาสมณเจากรมพระปรมานุชิตชิโนรส ในเรื่องกฤษณาสอนนอง

คําฉันทวา
พฤษภกาษร อีกกุญชรอันปลดปลง

โททนตเสนงคง สําคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย
สถิตทั่วแตชั่วดี ประดับไวในโลกา

แนวทางการเขียนเรียงความ

เมื่อไดศึกษาองคประกอบอันจะนําไปใชในการเขียนเรียงความแลว กอนที่จะลงมือเขียน

เรียงความผูเขียนตองเลือกเรื่องและประเภทของเรื่องที่จะเขียน หลังจากนั้นจึงวางโครงเรื่องใหชัดเจน
เพื่อเรียบเรียงเนื้อหา ซึ่งการเรียบเรียงเนื้อหานี้ตองอาศัยความสามารถในการเขียนยอหนาและการ

เชื่อมโยงยอหนาใหเปนเนื้อหาเดียวกัน

1. การเลือกเรื่อง
ปญหาสําคัญประการหนึ่งของผูเขียนที่ไมสามารถเริ่มตนเขียนได คือ ไมทราบจะเขียนเรื่อง

อะไร วิธีการแกปญหาดังกลาวคือ หัดเขียนเรื่องใกลตัวของผูเขียน หรือเรื่องที่ผูเขียนมีประสบการณดี

รวมทั้งเรื่องที่ผูเขียนมีความรูเปนอยางดี หรือเขียนเรื่องที่สนใจ เปนเรื่องราวหรือเหตุการณที่กําลังอยูใน
ความสนใจของบุคคลทั่วไป นอกจากนี้ผูเขียนอาจพิจารณาองคประกอบ 4 ประการ เพื่อเปนแนวทางใน

การตัดสินใจเลือกเรื่องที่จะเขียนดังตอไปนี้

1.1 กลุมผูอาน ผูเขียนควรเลือกเขียนเรื่องสําหรับกลุมผูอานเฉพาะและควรเปนกลุม
ผูอานที่ผูเขียนรูจักดี ทั้งในดานการศึกษา ประสบการณ วัย ฐานะ ความสนใจและความเชื่อ

1.2 ลักษณะเฉพาะของเรื่อง เรื่องที่มีลักษณะพิเศษจึงดึงดูดใจใหผูอานสนใจ ลักษณะ
พิเศษดังกลาว ไดแก ความแปลกใหม ความถูกตองแมนยํา แสดงความมีรสชาติ

1.3 เวลา เรื่องที่จะเขียนหากเปนเรื่องที่อยูในกาลสมัยหรือเปนปจจุบัน จะมีผูสนใจ
อานมาก สวนเรื่องที่พนสมัยจะมีผูอานนอย นอกจากนี้การใหเวลาในการเขียนของผูเขียนก็เปนสิ่งสําคัญ

ถาผูเขียนมีเวลามาก ก็จะมีเวลาคนควาหาขอมูลเพื่อการเขียนและการอางอิงไดมาก ถาผูเขียนมี

เวลานอย การเขียนดวยเวลาเรงรัดก็อาจทําใหเนื้อหาขาดความสมบูรณดวยการอางอิง