Page 30 - หนังสือเรียนวิชาเศรษฐกิจพอเพียง ม.ปลาย

25

ในบานขายดวย หากผักสวนครัวชนิดใดที่กินไมทันก็จะเก็บไปขายและพืชบางอยาง ที่นํามา

แปรรูปได เชน กลวยสุกแมจะนํามาตากแลวนึ่งไวกิน เปนตน ขาพเจาก็จะขอไปชวยแมดวย
ผักที่เก็บก็จะเปนผักบุง บางครั้งก็จะเอาเบ็ดไปตกปลาดวย หรือเก็บปูตามทุงนา หากมีมากก็จะ

นําไปขาย อยางผักสวนครัวแมก็จะทําเปนมัดๆ มัดหนึ่งก็ไมแพงประมาณ 3-5 บาท เวลาไปขาย
ที่ตลาดขาพเจาก็จะไป นั่งขายกับแมดวย แตละวันก็จะขายหมด เพราะคนจะรูวาบานเราปลูก

ผักที่ปลอดสารพิษ เงินที่ไดก็นํามาซื้อกับขาวก็ถือวาเปนการชวยประหยัดในครอบครัวอีกทาง

หนึ่ง แมเคยสอนขาพเจาเสมอ วา “การที่เราจะทําการคาขายไมใชเรื่องที่นาอาย เพราะเงินที่ได

เปนเงินที่เราหามาไดดวยความสุจริต ไมใชไปขอเขา หากแตเงินที่ไดมานั้น เปนเงินที่ไดมาดวย

ความทุจริตนั่นแหละเปนสิ่งที่นาอายมากกวา” ขาพเจา จึงไดจดจํามาจนถึงทุกวันนี้ ดังนั้นแม

เพื่อนหลาย ๆ คนจะถามขาพเจาถึงเรื่องที่ไดนั่งขายผักในตลาด ขาพเจาจึงตอบเพื่อนไดเต็ม

คําวา “ไมอาย” วิญญาณการเปนแมคาของขาพเจา จึงถูกปลูกฝงจากแมมาตั้งแตขาพเจายัง

เปนเด็ก

นอกจากจะมีผักสวนครัว สวนผลไมแลว บานของขาพเจาก็ยังมีการ เลี้ยงไกพันธุ

พื้นเมืองเอาไวกินเองและบางครั้งหากครอบครัวไมมีเงินจริงๆ ก็สามารถนําไปขายได ก็พอที่จะ

จุนเจือครอบครัวได และมูลของไกก็สามารถนําไปใช เปนปุยใสพืชสวนครัวไดอีกดวย ครอบครัว

ของเราจึงไมมีวันไหนที่จะไมมีเงินเลย แมจะไมมีมากก็ยังจะพอมีซื้อของใชในครอบครัว เพราะ

พอและแมจะเปนคนที่นําสิ่งของที่มีในบานมาแปรรูปหรือประยุกตนําไปขาย อาทิ ผักสวนครัว

เปนตน หากครอบครัวเราที่วันไหนไมมีกินจริงๆ ผักสวนครัวตามรั้วและสวนหลังบานจึง เปนสิ่ง

ที่ชวยชีวิตของทุกคน ในครอบครัวไดเปนอยางดี ครอบครัวของเราไมเคยที่จะไปขอความ

ชวยเหลือจากใคร มีอะไรเราก็ กินไปตามประสาพอ แม ลูก และ ขาพเจาคิดวามันก็มีความสุข

ดี แมจะปลูกฝงใหขาพเจาเปนคนที่ประหยัดตั้งแต เด็กๆ แลว โดยเฉพาะเรื่องเสื้อผาชุดนักเรียน
หรือแมกระทั่งหนังสือเรียน ขาพเจามี พี่อยู 2 คน ดังนั้นสิ่งเหลานี้ขาพเจาจึงไมเคยซื้อใหมเลย

เพราะจะใชตอจากพี่ตลอด แมกระทั่งสิ่งของชิ้นแรกที่ซื้อตอนเด็กๆ ที่จําได ก็คือ จักรยานเอาไว
ใชปนไปเรียน ขาพเจาก็ยังซื้อตอมือสองจากพี่ขางบาน พอบอกวา “มันก็ขี่ไดเหมือนกันลูก

เราไมใชคนรวยเหมือนคนอื่นเขา สิ่งไหนที่เราพอประหยัดไดเราก็ประหยัด” ขาพเจาก็เชื่อพอ

และไมไดอิจฉาอะไรกันเพื่อนก็เขาใจพอกับแมและก็เห็นสภาพครอบครัวของเราวาเราเปน

อยางไร ดังนั้นจึงเปนสิงหนึ่งที่ขาพเจาจะชวยพอและแมประหยัดได และสิ่งที่ขาพเจาสราง

ความภาคภูมิใจใหกับพอและแมตั้งแตเล็กๆ ก็คือการทําตนเปนคนดี ตั้งใจเรียน ชวยเหลืองาน

บาน และเวลาโรงเรียน มีกิจกรรมอะไรขาพเจาก็จะเขารวมเสมอ เชน วาดรูป เรียงความ เขียน