Page 3 - จดหมาย (บันทึกอัตโนมัติ)
P. 3
2
เวลำผ่ำนไปค่อนคืนจนนำฬิกำตีบอกเวลำหกทุ่ม...! เขำจึงตัดสินใจ
จับปำกกำขึ้นมำจ่อที่กระดำษแล้วมองดูซองจดหมำยสีขำวจำกอนันต์ที่ถูกผนึก
กลับไว้อย่ำงดีด้วยแน่วแน่... ไม่ว่ำยังไงก็ตำม เขำต้องเขียนจดหมำยให้เสร็จใน
วันนี้แล้วต้องรีบน ำไปส่งในย่ ำรุ่งพรุ่งนี้..! เมื่อเขำตัดสินใจได้ก็ลงมือลำกตัวหนังสือ
ลงในกระดำษด้วยส ำนวนที่เรียบๆ และอ่ำนได้ง่ำยว่ำ.....
“อนันต์เพื่อนรัก”
“ถึงอนันต์เพื่อนอันเป็นที่รักยิ่ง.... ฉันสบำยดีเหมือนเช่นทุกวันและหวัง
ว่ำนำยเองคงสบำยดีเช่นเดียวกัน.. อนันต์เพื่อนรัก ก่อนอื่นฉันอยำกจะกล่ำวขอ
โทษที่ได้ตอบจดหมำยของนำยฉบับนี้ด้วยควำมชักช้ำอย่ำงยิ่ง เนื่องจำกตอนนี้มี
เรืองบำงอย่ำงได้เข้ำมำรบกวนโสตประสำทฉันให้ด้ำนชำไม่ปกติดังเดิม ท ำให้ฉัน
ไม่สำมำรถเรียงร้อยถ้อยค ำให้ได้ดีดังเดิมได้นัก ฉันจึงได้ตัดสินใจที่จะจัดล ำดับกับ
ควำมคิดของตังเองใหม่ให้เรียบร้อย และกว่ำที่ควำมคิดจะกลับมำเป็นดังเดิมฉันก็
เสียเวลำไปมำกโขในกำรตอบจดหมำยของเธอในฉบับนี้ ซึ่งฉันหวังเป็นอย่ำงมำก
ว่ำนำยจะไม่ขุ่นเคืองกับควำมล่ำช้ำของจดหมำยฉบับนี้...!!”
“อนันต์เพื่อนรัก...! นำยจ ำชัยชำญได้ไหม? เพื่อนของเขำเรำที่อวบ
อ้วนและมีร่ำงกำยที่ใหญ่โตหน้ำตำดุดันอันเป็นที่เกรงกลัวของคนทั้งมหำวิทยำลัย
ทั้งๆที่เขำเป็นคนใจดีคนนั้น.. ตอนนี้เขำได้แต่งงำนไปแล้วกับครูสำวคนหนึ่งที่รัก
และเข้ำใจในสิ่งที่เขำเป็น แต่สิ่งที่น่ำเสียดำยในครั้งนั้นก็เห็นจะเป็นกำรที่นำยซึ่ง
ป่วยอยู่ไม่ได้มำร่วมในงำนแต่งงำนครำวนั้น เพรำะหำกนำยได้มำด้วยนำยคง
จะต้องหัวเรำะกลิ้ง! ในอำกำรเขินอำยของชัยชำญที่เหมือนลูกบอลลูนยักษ์ที่เขิน
อำยจนมีสีแดงทั้งตัว...”
เขำหัวเรำะเบำๆไปกับส ำนวนของตนเอง และภำพเหตุกำรณ์ที่ปรำกฏใน
สมอง ก่อนที่จะลงมือเขียนต่อไป
“อนันต์เพื่อนรัก..! ฉันหวังว่ำทำงบ้ำนของนำยคงจะฝนตกไม่ชุก
เหมือนกับทำงนี้ ตอนนี้ทำงนี้ฝนได้ตกติดต่อกันมำหลำยวันแล้ว จนอำกำศที่
หนำวเย็นของไอฝนมันท ำให้คุณแม่ท่ำนไม่ค่อยสบำย และมีอำกำรไอตลอดเวลำ
ห้องสมุดประชาชนอ าเภอโชคชัยจังหวัดนครราชสีมา BY นัฐรินทร์
