Page 8 - จดหมาย (บันทึกอัตโนมัติ)
P. 8

7

                         เสียงพระยังคงสวดต่อไปเป็นจังหวะในขณะที่ควันไฟสีด ำพวยพุ่งออก

               จำกปลำยปล่องไฟเหนือเมรุแห่งนั้น       ธีรวุฒิถอยออกมำมองกลุ่มควันไฟสีด ำที่

               ก ำลังลอยสูงขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์ด้ำนบนอย่ำงช้ำๆ  พร้อมกับขบคิดด้วยควำมหวัง

               ว่ำอนันต์จะมีโอกำสอ่ำนจดหมำยฉบับสุดท้ำยที่เขำเขียนให้ซักครั้ง  เขำยังคงยืน

               อยู่อย่ำงนั้นจนเปลวควันขำดห้วงและเปลวไฟดับมอดลงจึงได้ขับรถกลับบ้ำน..

               ในขณะที่น้ ำตำหยำดลงอำบทั้งสองแก้มโดยไม่รู้สึกตัว.........!!

                               หลำยวันต่อมำเขำก็ได้รับกระดูกชิ้นหนึ่งของอนันต์ที่อัดกรอบเล็กๆ

               จำกแม่ของเพื่อนรักของเขำ       เขำน ำมันขึ้นไปวำงไว้บนหิ้งในห้องนอนและรู้สึก

               อบอุ่นใจอย่ำงประหลำดเหมือนอนันต์ยังคงอยู่ใกล้ๆตัวเขำ  จนหลำยเดือนผ่ำนไป

               ควำมเศร้ำจำกงำนศพของอนันต์ได้คลำยลง          ชีวิตของเขำกลับสู่สภำวะปกติคือ

               กำรท ำงำนในห้องนอนอย่ำงเช่นที่เคย.......
                         กลำงดึกคืนหนึ่งในขณะที่เขำใช้อินเตอร์เน็ทในกำรส่งงำนเขียนไปยัง


               ส ำนักพิมพ์นั่นเอง..  โปรแกรม MSN ที่ใช้ส ำหรับสนทนำทำงอินเตอร์เน็ทที่เขำ
               เปิดค้ำงไว้ก็ส่งเสียงเตือนและกระพริบถี่ๆเป็นสัณญำณบอกว่ำมีคูสนทนำก ำลัง

               ต้องกำรคุยกับเขำอยู่...

                               เขำเริ่มแปลกใจ!! เพรำะไม่มีใครรู้จักอีเมล์ของเขำนอกจำกกอง

               บรรณำธิกำร  และโปรแกรมนี้เข้ำก็เพียงใช้ในกำรคุยกับกองบรรณำธิกำรในหำร

               แก้งำนเขียนเท่ำนั้นหำใช้ใช้คุยเรื่อยเปื่อยแบบที่พวกวัยรุ่นชอบท ำกันไม่....!!

                               เขำเลื่อนเม้ำไปชี้ที่แถบที่ก ำลังกระพริบ...  ไม่มีทั้งชื่ออีเมล์และชื่อผู้

               พูด..  เขำเริ่มงง  ไม่มีชื่อผู้พูดนี้พอท ำเนำแต่ถ้ำไม่มีชื่ออีเมล์นี่จะสำมำรถล๊อกอิน

               เข้ำมำใช้บริกำร MSN ได้อย่ำงไร?

                               ด้วยควำมสงสัย...! เขำคลิกแถบคอเซอร์นั้นทันที   มันดีดตัวขึ้นมำ

               เป็นกลำยหน้ำต่ำงสนทนำส่วนตัวโดยมีข้อควำมสั้นๆอยู่ เป็นค ำกล่ำวครั้งแรกของ

               ฝ่ำยตรงข้ำม        แต่พอเขำอ่ำนข้อควำมนั้นจบ เจ้าข้อความสั้นๆที่พิมพ์อยู่บน

               หน้าจอสนทนานั้นท าให้เขาต้องตกตะลึงสุดขีด...............!! เพรำะมันเขียนไว้

               สั้นๆ แต่ได้ใจควำมว่ำ...!





                            ห้องสมุดประชาชนอ าเภอโชคชัยจังหวัดนครราชสีมา  BY นัฐรินทร์
   3   4   5   6   7   8   9   10