Page 7 - จดหมาย (บันทึกอัตโนมัติ)
P. 7
6
พิธีล้ำงหน้ำศพเป็นไปอย่ำงเชื่องช้ำและซึมเศร้ำ ญำติคนแล้วคนเล่ำ
สับเปลี่ยนกันมำบอกลำกับชำยที่นอนสงบนิ่งอยู่ในโลงอย่ำงมำกมำย
ดอกไม้จันทน์จ ำนวนมำกมำยถูกสุมเข้ำไปอยู่ใต้ร่ำงนั้นจนไม่อำจนับได้.. ธีรวุฒิ
เป็นคนสุดท้ำยที่ได้เข้ำไปบอกลำศพ เขำเห็นชัยชำญยืนเด่นสูงโผล่ออกมำจำก
กลุ่มคนที่มำร่วมพิธีที่ยืนอยู่ ใบหน้ำของเขำอมทุกข์และก ำลังร้องไห้สั่งน้ ำมูกใส่
ผ้ำเช็ดหน้ำผืนโต โดยมีภรรยำยืนปลอบใจอยู่ที่มุมของเมรุเผำศพด้ำนหนึ่ง เขำ
พยักหน้ำให้ชัยชำญและเห็นชัยชำญฝืนยิ้มตอบมำแวบหนึ่ง...
เขำเดินเข้ำไปยืนเคียงข้ำงโลงใส่ศพ ก้มมองดูเพื่อนรักของเขำที่ก ำลัง
นอนอยู่นิ่งอยู่ด้วยใบหน้ำที่ขำวซีดปรำศจำกเลือดฝำดด้วยอำกำรสงบ นี่หำกไม่ใช่
เพรำะเพื่อนรักของเขำป่วยเป็นเนื้อร้ำยเรื้อรังที่กว่ำจะรู้สึกตัวก็สำยไปเสียแล้ว
ส ำหรับกำรรักษำ เขำเชื่อว่ำสถำณภำพของเขำทั้งสองในตอนนี้คงกลับกัน เพรำะ
เขำเชื่อว่ำเพื่อนรักของเขำคงจะอำยุยืนและเขำควรจะเป็นคนที่แก่ชรำจนตำยไป
ก่อนอย่ำงแน่นอน........ ตอนนี้ใจหนึ่งของเขำอยำกที่จะร้องไห้ฟูมฟำยให้กับกำร
จำกไปไม่มีวันกลับของเพื่อนรัก แต่อีกใจหนึ่งก็บอกให้เขำนิ่งเสีย เพื่อนรักของเขำ
ไปอย่ำงสงบแล้วและเขำควรจะให้เกียรตินั้นส่งเขำไปด้วยอำกำรสงบเช่นเดียวกัน
....!!
“อนันต์เพื่อนรัก...! นี่คือจดหมำยฉบับสุดท้ำยที่ฉันจะสำมำรถเขียน
ส่งให้นำยได้” เขำวำงจดหมำยลงบนหน้ำอกของศพ ในขณะที่แม่ของอนันต์เริ่มที่
จะร้องไห้อีกครำ...
“ถ้ำหำกนำยได้อ่ำนจดหมำยฉบับนี้แล้ว.. ขอให้จดจ ำถ้อยค ำใน
จดหมำยให้ดี เพรำะทุกค ำพูดข้ำงนั้นฉันหมำยควำมดั่งที่พูดถึงทุกประกำร
...” เขำหยิบเอำน้ ำมะพร้ำวมำรำดเบำๆลงบ้หน้ำศพ..
“ลำก่อนอนันต์..... ลำก่อนเพื่อนที่ฉันรัก และเพื่อนที่สุดของ
ฉัน” อยู่ๆเขำรู้สึกอยำกจะร้องไห้ขึ้นมำแต่ต้องฝืนทนไว้....... ขณะที่เขำก้มลงไป
มองศพเป็นครั้งสุดท้ำยขณะที่สัปเหร่อก ำลังจะปิดฝำโลงศพลงไปแล้ว เขำก็รู้สึก
เหมือนเห็นศพของอนันต์นั้นยิ้มที่มุมปากแวบหนึ่งให้เขา..!!!
ห้องสมุดประชาชนอ าเภอโชคชัยจังหวัดนครราชสีมา BY นัฐรินทร์
