Page 47 - บทเรียนการสื่อสาร
P. 47

การสื่อสารในห้องตรวจโรคผู้ป่วยนอก


                                         ่
                          ห้องตรวจโรคผู้ปวยนอกถือเป็นด่านหน้าของโรงพยาบาล ต้องต้อนรับผู้มารับบริการ
                                 ่
                   จ านวนมากซึ่งปวยจากโรคที่มีความหลากหลาย และแต่ละคนมีความคาดหวังที่มากน้อย
                                                                               ้
                   แตกต่างกัน อีกทั้งเป็นจุดหนึ่งที่มีความเสี่ยงต่อการถูกร้องเรียนและฟองร้อง การสื่อสารของ
                   แพทย์ประจ าบ้านซึ่งท าหน้าที่หลักที่ห้องตรวจโรคนับเป็นพฤติกรรมบริการหนึ่งที่ควรได้รับการ

                   พัฒนาเพื่อความเป็นเลิศทางด้านการบริการทางการแพทย์
                                                                    ่
                          การสื่อสารกับผู้ที่มารับบริการที่ห้องตรวจโรคผู้ปวยนอกมีหลักการเช่นเดียวกับการ
                   สื่อสารทางการแพทย์ทั่วไป แต่ผู้ให้บริการมักมีเวลาจ ากัดในการสื่อสารกับผู้มารับบริการ จึง
                   ต้องใช้เทคนิคการสื่อสารในหลายรูปแบบเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการให้บริการ


                   หลักการสื่อสารในห้องตรวจโรคผู้ป่วยนอก
                                                                     ่
                          1. การสร้างสัมพันธภาพ  เริ่มด้วยการทักทายผู้ปวยและญาติ แนะน าตนเอง อาจพูดคุย
                   ในเรื่องทั่วๆ ไปก่อนเข้าสู่การพูดคุยในเรื่องราวส าคัญต่อไป เช่น กล่าวค าขอโทษที่ท าให้

                   ผู้รับบริการต้องรอคอย วันนี้ต้องขาดงาน/ขาดเรียนหรือ จากนั้นจึงสอบถามถึงอาการส าคัญหรือ
                                                       ั
                                                                                                ั
                   สิ่งที่รู้สึกกังวล หลีกเลี่ยงการใช้ค าว่า “มีปญหาอะไร” เพราะอาจท าให้ผู้ตอบรู้สึกอึดอัด ฟงดูไม่
                   เป็นกันเอง และเป็นอุปสรรคในการสร้างสัมพันธภาพ
                          “น้องกัญญานะคะ (ทักทายน้อง)... เป็นคุณแม่ของน้องใช่ไหมคะ (ทักทายคุณแม่)... ชื่อ

                   หมอสมหญิงนะคะ... ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน วันนี้คนไข้เยอะค่ะ... วันนี้มีอะไรให้หมอช่วยเหลือ
                   คะ”
                                             ่
                                                                                             ่
                          2. การดูแลโดยยึดผู้ปวยเป็นศูนย์กลาง  เน้นการสื่อสารและการดูแลรักษาผู้ปวยโดยยึด
                                                                        ่
                      ่
                   ผู้ปวยเป็นศูนย์กลาง การให้ความส าคัญของความรู้สึกของผู้ปวยและญาติจะช่วยให้เราเห็น
                                                    ่
                                         ั
                   ความชัดเจนถึงประเด็นปญหาของผู้ปวยที่เราควรให้ความช่วยเหลือ  บ่อยครั้งที่อาการส าคัญ
                                               ่
                         ่
                   ของผู้ปวยอาจไม่ตรงกับสิ่งที่ผู้ปวยหรือผู้ดูแลรู้สึกไม่สบายใจหรือกังวล เช่น คุณแม่พาลูกมา
                   โรงพยาบาลด้วยอาการส าคัญคือไข้สูง แต่รู้สึกกังวลใจว่าลูกอาจเป็นไข้เลือดออก (แต่ไม่ได้บอก
                   หมอ) อาจใช้ค าถามที่เป็นเรื่องของความรู้สึกน าเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องและชัดเจน

                          ”ดูสีหน้าคุณแม่ยังกังวลอยู่เลย มีอะไรจะถามหมอเพิ่มเติมไหมคะ”
                          การสื่อสารที่ห้องตรวจโรคมักมีเวลาจ ากัด ส่วนใหญ่จึงมักเป็นในรูปแบบของการซักถาม
                                                               ่
                   ตามแบบฉบับที่ได้เรียนมา เพื่อให้ได้ข้อมูลของผู้ปวยที่ครบถ้วนมากกว่าที่จะเน้นให้ได้ข้อมูลที่
                                            ่
                   ถูกต้องและมีคุณภาพจากผู้ปวย
                                      ่
                                  ั
                          3. การฟงผู้ปวยอย่างใส่ใจ  แพทย์ประจ าบ้าน นักเรียนแพทย์ และบุคลากรทางการ
                   แพทย์ มักยึดติดกับรูปแบบค าถามปลายปิดในลักษณะถามไปตอบมา เน้นการให้ข้อมูลหรือการ
                                                                                           ่
                                                            ่
                   ให้สุขศึกษา โดยไม่ได้ให้ความส าคัญในสิ่งที่ผู้ปวยรู้สึกไม่สบายใจ  การให้โอกาสผู้ปวยเล่า
                   เรื่องราวอย่างอิสระจะช่วยให้เขารู้สึกสบายใจและเป็นกันเอง พร้อมที่จะเล่าเรื่องราวด้วยความ





                                                                                                    47
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52