Page 49 - บทเรียนการสื่อสาร
P. 49
5. พยายามลดการให้ข้อมูลที่มากเกินจ าเป็น มีแนวโน้มที่แพทย์ประจ าบ้าน นักเรียน
แพทย์ และบุคลากรทางการแพทย์ จะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการซักถามและให้ข้อมูลจ านวน
มากเพื่อให้เกิดความสมบูรณ์ในเชิงวิชาการตามแบบฉบับที่ได้เล่าเรียนมา หลายคนเชื่อว่าการ
้
ให้ข้อมูลจ านวนมากจะช่วยลดโอกาสในการร้องเรียนและฟองร้องลง ท าให้ต้องหมดเวลาไปกับ
่
ั
การให้ข้อมูลและเปิดโอกาสให้ผู้ปวยพูดคุยประเด็นปญหาและซักถามน้อยลง นอกจากนั้นการ
ั
่
ให้ข้อมูลควรท าเมื่อเรามีความเข้าใจกับปญหาของผู้ปวยอย่างชัดเจนแล้ว และจะมีประสิทธิภาพ
่
ั
่
สูงเมื่อผู้ปวยพร้อมที่จะเปิดใจรับฟงข้อมูล ซึ่งต้องประกอบด้วยผู้ปวยมีเวลาในการเล่าเรื่องราว
ั
ได้เพียงพอ แพทย์มีความเข้าใจในประเด็นปญหาที่ชัดเจน และมีโอกาสได้สะท้อนอารมณ์เพื่อ
่
แสดงความเข้าใจในความรู้สึกของผู้ปวย
“คุณลุงรู้สึกโกรธหมอและโรงพยาบาลมากที่ให้การรักษาล่าช้า จนรู้สึกอยากร้องเรียน
ผู้บริหาร” (สะท้อนความรู้สึก)
่
่
การให้ข้อมูลกับผู้ปวยจะมีประโยชน์หากเป็นข้อมูลที่ผู้ปวยสนใจและเห็นความส าคัญ
่
ั
ควรให้ข้อมูลหลังจากที่เราได้รับทราบปญหาและความกังวลที่แท้จริงของผู้ปวยแล้วเท่านั้น โดย
ปริมาณของข้อมูลไม่ควรมากเกินไปและใช้เวลาประมาณร้อยละ 20-30 ของกระบวนการสื่อสาร
ทั้งหมด อาจใช้ค าถามปิดท้ายก่อนจบการสนทนา
“คุณพ่อคุณแม่ยังมีอะไรจะสอบถามเพิ่มเติมอีกไหมคะ”
“... ยังมีอะไรกังวลใจอยู่อีกไหมคะ”
่
6. การดูแลผู้ปวยแบบครบองค์รวมและการดูแลครอบคลุมไปถึงสมาชิกคนอื่นใน
ครอบครัว มักเกิดขึ้นควบคู่ไปด้วยเสมอโดยอัตโนมัติหากการสื่อสารเป็นไปในลักษณะยึด
่
“ผู้ปวยเป็นศูนย์กลาง”
การสื่อสารกับผู้ที่มารับบริการทั่วไป
่
ผู้ปวยทั่วไปที่มารับบริการที่ห้องตรวจโรคส่วนใหญ่เป็นโรคชนิดเฉียบพลันและมักมี
อาการไม่รุนแรงนัก เช่น ไข้หวัด ท้องเสีย เครียด ปวดศีรษะ แต่บางครั้งอาจเป็นโรคที่มีความ
ั
่
รุนแรง เป็นโรคเรื้อรัง หรือมาพบเพื่อปรึกษาปญหาด้านสุขภาพโดยไม่มีอาการเจ็บปวยที่ชัดเจน
ก็ได้
การสื่อสารกับผู้ที่มารับบริการที่ห้องตรวจโรค ไม่ว่าจะมาด้วยอาการหรือโรคใดก็ตาม มี
่
หลักการที่ไม่แตกต่างกัน ส่วนใหญ่จะเป็นการสื่อสารเกี่ยวกับความเจ็บปวยและสุขภาพ
เนื่องจากมีความจ ากัดในเรื่องของเวลาที่ใช้ จึงต้องอาศัยทักษะในการสื่อสารเป็นอย่างมาก
เพื่อให้ใช้เวลาสั้นๆ แต่มีประสิทธิภาพสูง
การสื่อสารกับผู้ที่มารับบริการในคลินิกผู้ป่วยเรื้อรัง
่
การสื่อสารกับผู้ปวยเรื้อรังซึ่งมีจ านวนมากในคลินิกพิเศษมีความจ ากัดในเรื่องของเวลา
แพทย์ประจ าบ้าน นักเรียนแพทย์ และบุคลากรทางการแพทย์ จึงมักปฏิบัติในลักษณะเดิมๆ
49
