Page 52 - บทเรียนการสื่อสาร
P. 52

”แม้ว่าคุณลุงจะมีอาการทรุดลง แต่หมอก็จะดูแลให้ดีที่สุด เราหวังว่าอาการของคุณลุง

                   อาจดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่”

                   การสื่อสารในหอผู้ป่วยวิกฤติ

                                         ่
                                                                                          ่
                          การสื่อสารกับผู้ปวยที่มีอาการหนักและญาติอาศัยหลักการเช่นเดียวกับผู้ปวยเรื้อรังแต่
                                                ่
                   ต้องให้ความสนใจในประเด็นที่ผู้ปวยอาจมีอาการทรุดหนักถึงขั้นเสียชีวิตได้ การให้ก าลังใจกับ
                      ่
                   ผู้ปวยและญาติยังเป็นสิ่งส าคัญเสมอ แพทย์และทีมรักษาพยาบาลมักจะพูดไปในท านองให้ ”ท า
                   ใจ” โดยหวังว่าหากเกิดอะไรขึ้นหรือเกิดการสูญเสียอาจท าให้ญาติไม่รู้สึกเสียใจมาก เพราะพูด
                   ให้ท าใจไว้แล้ว แนวคิดเช่นนี้อาจไม่ค่อยถูกต้องนัก การพูดในทางลบมากจนเกินไปจะท าให้
                      ่
                   ผู้ปวยและญาติหมดก าลังใจที่จะต่อสู้ การสื่อสารต้องอาศัยความจริงผนวกเข้ากับให้ก าลังใจหรือ
                   เปิดมุมมองในทางบวกที่ยังหลงเหลืออยู่
                                              ้
                                                                                     ้
                          ”ขณะนี้อาการของคุณปาทรุดหนักลงไปอีก มีความเป็นไปได้ว่าคุณปาอาจหยุดหายใจ
                   หรือหัวใจหยุดเต้นได้ หมอจะให้การดูแลรักษาอย่างดีที่สุดต่อไป ที่สําคัญคือ จะพยายามให้คุณ
                    ้
                   ปาไม่รู้สึกทรมานหรือมีความเจ็บปวดน้อยที่สุด... ไม่ทราบว่าคุณลุงและลูกๆ มองอย่างไรคะ และ
                   อยากให้เราช่วยเหลืออะไรอีก ขอให้บอกได้เลยค่ะ”
                          ”ถึงตอนนี้ความหวังที่จะช่วยให้หัวใจของคุณลุงกลับมาเต้นเป็นปกติมีน้อยมาก หลาย

                   คนคงหวังที่จะให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น... พวกเราเองก็อยากจะเห็นปาฏิหาริย์เช่นกัน (แทนการใช้ค า

                   ว่า หมดหวังหรือโอกาสรอดชีวิตไม่มีแล้ว)”
                                                                                          ่
                                                                ่
                          แพทย์และทีมรักษาพยาบาลควรให้เวลาผู้ปวยอยู่กับญาติให้นานที่สุด ผู้ปวยและญาติ
                   จ านวนไม่น้อยต้องการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลรักษา บางคนอาจต้องการใช้
                                                                 ่
                   เวลาช่วงสุดท้ายที่บ้านกับคนที่เขารักหรืออยู่ในหอผู้ปวยธรรมดาที่ญาติสามารถเข้าได้มากกว่า
                                           ่
                   จะต้องอยู่คนเดียวในหอผู้ปวยหนัก การใช้ชีวิตในช่วงสุดท้ายอย่างมีคุณภาพน่าจะมีประโยชน์
                                       ่
                                                             ่
                   กว่าการยื้อชีวิตของผู้ปวยให้นานที่สุดเท่านั้น ผู้ปวยและญาติบางคนต้องการท าอะไรบางอย่าง
                           ่
                   ก่อนที่ผู้ปวยจะจากไป ซึ่งแพทย์และทีมรักษาพยาบาลควรให้การสนับสนุนเท่าที่สามารถท าได้


                   บรรณานุกรม
                                                                         ่
                                                                                       ่
                   1.  กัญญา ศุภปีติพร, ชิษณุ พันธุ์เจริญ. การสื่อสารส าหรับผู้ปวยวิกฤติและผู้ปวยระยะสุดท้าย.
                                            ั
                       ใน: ชิษณุ พันธุ์เจริญ, ปญญา เสกสรรค์, จรุงจิตร์ งามไพบูลย์, บรรณาธิการ. คู่มือทักษะ
                                          ่
                       การสื่อสารเพื่อดูแลผู้ปวยเรื้อรัง. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส, 2552:69-84.
                                                                                       ั
                                                         ่
                   2.  ชิษณุ พันธุ์เจริญ. การสื่อสารส าหรับผู้ปวยเรื้อรัง. ใน: ชิษณุ พันธุ์เจริญ, ปญญา เสกสรรค์,
                                                                                   ่
                       จรุงจิตร์ งามไพบูลย์, บรรณาธิการ. คู่มือทักษะการสื่อสารเพื่อดูแลผู้ปวยเรื้อรัง. กรุงเทพฯ:
                       ธนาเพรส, 2552:53-67.










                                                                                                    52
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57