Page 112 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 112
88
1)อย่าเพี้ยน อย่านึกว่าตนเอง จึงจะสามารถปรับแนวทาง
เป็นผู้วิเศษขอให ้อยู่ในกรอบ เข ้าถึงได ้ถูกต ้อง กับเป้าหมาย
ธรรมะของพระพุทธเจ ้า
หรือกรอบคุณธรรมความดีไว ้ เพราะทุกคนจะได ้รู้คุณสมบัติ
เสมอ ที่สามารถจะอธิบายได ้
2)ให ้มีความบริสุทธิ์ใจ ใกล ้เคียงที่สุดของเป้าหมาย
นําไปช่วยเหลือสังคมส่วนรวม สูงสุดที่เราต ้องการจะเข ้าถึง
ห ้ามนําไปเป็นธุรกิจหรือหา คือความว่างที่แท ้จริง
ผลประโยชน์ โดยเด็ดขาด... แต่การณ์ไม่เป็นเช่นนั้น
3)ห ้ามนําไปใช ้ ในทางทุจริต ผู้คนมากมาย ที่ยังไม่เข ้าใจ
หรือทําร ้าย หรือแกล ้งผู้อื่น ถึงความว่างที่แท ้จริงต่างก็มา
หรือละเมิดต่อผู้อื่น ด่วนตัดสิน มาปรามาส
หรือผิดศีลธรรม อย่างเด็ดขาด ฉะนั้นจึงมีความจําเป็นที่
จะต ้องอธิบาย ให ้เข ้าใจแจ่ม
**มิฉะนั้น จะประสบความไม่ แจ ้งดังนี้
ดีมาสู่ตนจนถึงขั้นเป็นกรรม
อย่างร ้ายแรง 1) "ความว่างแท ้จริง"
ไม่มีความหมายใดๆ
ไม่อาจจะหาคําศัพท์
■■บทเรียน#73 ■■ คําพูด คําสอน หรือ
============ ตําราใดๆ ทั้งรูปบัญญัติ
●"ความว่างที่ไม่อาจสัมผัส นามบัญญัติ ใดๆ
ได ้" มาอธิบายได ้เลย
บทเรียนนี้เป็นบทเรียนที่ แม ้แต่คําว่า
สําคัญที่เราจําเป็นจะต ้อง "ความว่างแท ้จริง"
วิเคราะห์ ให ้ถึงแก่นของความ "ธรรมชาติแท ้จริง"
ว่างแท ้จริง อันเป็นเป้าหมาย "สุญญตา"
ว่ามันคืออะไรกันแน่ ก็ยังเพียงเป็นคําใกล ้เคียง
ที่สุดเท่านั้นแท ้แค่ไหน จริงแค่
เมื่อรู้จริง เห็นเป้าหมายชัดเจน ไหนก็ยังเป็นความหมายที่ทํา
ปราศจากข ้อสงสัยแล ้ว ให ้ต ้องยังคงถกเถียงกันต่อไป
ยิ่งคําว่า "ความว่างเดิมแท ้"
"ธรรมชาติเดิมแท ้"
