Page 132 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 132
108
ความไม่มีตัวตนอยู่จริง และแม ้การคิดเชิงรุก
ของสิ่งแวดล ้อมทั้งปวง ที่อจ.เพิ่งบอก เพิ่งสอน
ไปเมื่อตะกี้นี้ ก็เป็นมายา
หมั่นคิดโดยแยบคายบ่อยๆ ไม่มีอยู่จริง
หรือเมื่อเจอวัตถุหรือมี
ความคิดใดๆก็ตัดความปรุง **สรุป เมื่อเราหมั่นเพิ่มเสริม
แต่งจากผัสสะทุกผัสสะได ้ ความคิดกําลังธรรมในเชิงรุก
โดยว่องไวมีสติสัมปชัญญะ โดยรอบด ้าน จนปราศจาก
รู้เท่าทันในทันทีว่า สิ่งนั้นๆ ช่องโหว่ที่จะทําให ้เผลอ
หรือความคิดนั้นๆ ให ้หลง ไปว่ายังมีสิ่งใด
ไม่มีตัวตนอยู่จริง ทั้งสิ้น เป็นตัวตน
เช่นคนคุยกัน ก็คือมายา กําลัง
คุยกับมายาคนฆ่ากัน *โดยหมั่นทําสมาธิ
ก็คือมายา ฆ่ามายา ตั้งมั่นอยู่ที่"ตาที่สาม"
คนป่ วยก็คือ หมั่นพิจารณาอนัตตา
มายา ป่ วยด ้วยโรคมายา พร ้อมทั้งเพิ่มเสริม
คนไปเที่ยวทะเล โยโสมนสิการ
ก็คือมายา ไปเที่ยวในมายา เฟ้นธรรม กรองธรรม
โดยแยบคาย อยู่เนืองๆ
การคุย การฆ่า การป่ วย การ
เที่ยว ก็เป็ นมายา ไม่มีตัวตน ก็จะทําให ้กําลังธรรม
อยู่จริงเสมือนเงา หรือภาพ ของเราเข ้มข ้น กล ้าแข็งขึ้น
ลวงในทะเลทราย จนทะลุ เข ้าสู่ความว่างแท ้
หรือภาพยนตร์ในทีวี หรือธรรมชาติแท ้ ได ้โดย
หรือความฝันอันไร ้ตัวจริง แน่นอน
อนึ่ง สําหรับเรื่อง"ตาที่สาม"
การคิดในเชิงรุก นี้อจ.ขอรับรองว่า มีอยู่จริงแท ้
เช่นถ ้อยคํา ที่บัญญัติไว ้ใน แน่นอนจากประสบการณ์ตรง
พจนานุกรม ของอจ.ตลอดเวลายี่สิบปีที่
ทุกคําเป็นมายา ไม่มีอยู่จริง ผ่านมานี้
ทั้งคํานาม คําคุณศัพท์ ฯลฯ
แม ้กระทั่งคําสอนของอจ. นอกจากนั้น ยังมีมิติที่ละเอียด
ทั้งหมด ก็เป็นมายา เหนือมิติที่หยาบของโลก
