Page 144 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 144
120
จึงเป็นเรื่องน่าหัวร่อ... (การปฏิบัติตัว) ไม่สวนทาง
กันกับแนวธรรมชาติแท ้
9) เพราะเชื้อโรค หรือเชื้อ ที่เรากําลังคิดและกระทําอยู่
กรรมทุกชนิด เขามีชีวิต มิให ้ผิดเพี้ยน หรือเรียกว่า
มีมิติที่ละเอียดมีอํานาจพอตัว หลงทางไป แม ้แต่นิดเดียว
หากจิตเราไม่ว่างแท ้ ทั้งในเวลาลืมตาและหลับตา
ไม่ว่างจริง ก็ยังอยู่ภายใต ้
กฏแห่งกรรม จึงไม่สามารถไป ยกตัวอย่าง ในบทเรียน#101
สลายเขาได ้ กล่าวถึง การที่ต ้องมีแรงจูงใจ
ให ้เห็นโทษภัยของการเกิด
10) และเราเอง เพื่อที่จะ"ไม่อยาก"กลับมาเกิด
อาจจะโดนตีกลับ อีกจะเห็นได ้ชัดว่า มีคําว่า"
เข ้าเนื้อ เข ้าตัวเองก็ได ้ โทษ"ซึ่งตรงข ้ามกับคําว่า"
คุณ"มีคําว่า"ไม่อยาก"
เพราะตัวเอง ซึ่งตรงข ้ามกับคําว่า"อยาก"
ยังไม่สมบูรณ์จริง ซึ่งเป็นลักษณะที่ไม่เข ้ากับ
ยังไม่สูงส่งจริง ทางๆนี้ตามบทเรียน#18 ใน
ยังไม่เก่งจริง ข ้อที่ว่า"ไม่หลงผิดไปว่า มีคํา
ยังไม่แน่จริง หรือของสองอย่าง ตรงข ้าม
กัน"
■■บทเรียน#102■■ ดังนี้เราก็ต ้องปรับแนวทาง
============== ของเรา ให ้ปราศจากคุณและ
"ปรับ MODE(ช่องทาง โทษปราศจากความอยากไม่
แนวทาง)ให ้มาอยู่ใน"แนว อยากให ้มาอยู่ในแนว
ธรรมชาติแท ้"แนวเดียวกันให ้ ธรรมชาติแท ้คือโพล่งเดียว
หมด ทั้งขณะลืมตา และ เข ้าถึงธรรมชาติแท ้
หลับตา" อย่างเงียบกริบและเร ้นลับ
●ข ้อนี้หมายความว่าในขั้น ไม่ผ่าน"คําสองคําตรงข ้ามกัน"
ก ้าวหน้า(advance) นี้ หรือถ ้าผ่าน ก็ให ้มันไป
เราจะต ้องมีความคิดวิเคราะห์ เกี่ยวข ้องให ้น้อยที่สุด
ในเชิงลึกอย่างแยบคาย ●ดังนั้นคําว่า"โพล่งเดียวถึง"
เพื่อให ้ความคิดและการกระทํา ก็คือการที่ไม่ต ้องผ่าน
คําหรือสิ่งต่างๆเหล่านี้
