Page 141 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 141

117

               เพราะเห็นโทษของการเกิด                     ■■บทเรียน#99 ■■
               จะเป็นแรงกระตุ้นสูงสุด                     ==============

               กํากับไว ้ตลอดเวลา                         ●"ขั้นตอนของการฝึกหัด
               และยิ่งการแทรกตัวเข ้าสู่                  เพื่อให ้มีกําลังธรรมเต็มที่
               ธรรมชาติการไม่อยากกลับมา                   ก่อนเข ้าถึงความว่างแท ้"

               เกิดอีกเพราะเห็นโทษภัยของ                  ■■ในช่วงเริ่มต ้นจากปุถุชน
               การเกิดก็เป็นอุดมการณ์จูงใจ                ที่เริ่มจากศูนย์ ไม่เคยรู้เรื่อง
               สูงสุดชนิดตัดขาด การกลับมา                 ความว่างแท ้เลย
               เกิดอีกชนิด เดิมพันด ้วยชีวิต              ต ้องเตรียมความพร ้อม

               กันทีเดียว                                 เพื่อให ้มี"กําลังธรรม"
                                                          ต ้องมี"ขั้นตอน"
               ต่างจากข ้อ2) ที่อุดมการณ์ฯ
               ยังประกอบไปด ้วยกิเลส                      แต่ในช่วงมีกําลังธรรมพร ้อม

                                                          แล ้วไม่ต ้องมี"ขั้นตอน"
               ส่วนข ้อ3) ก็แทบจะหาอุตม                   โพล่งเดียวถึงความว่างเลย
               การณ์มาเป็นแรงจูงใจไม่ได ้
               เลย                                        ■■"ขั้นตอน" ในช่วงแรก

                                                          ช่วงเสริมสร ้างกําลังธรรม คือ
               ค) อีกประการหนึ่ง ในช่วงที่                ●1] ฝึกเป็นผู้ให ้ ไม่มีประมาณ
               เราแทรกตัวเข ้าสู่ธรรมชาตินั้น             *การให ้อย่างไม่มีขอบเขต

               แรงจูงใจหรืออุดมการณ์                      ไม่มีประมาณ
               ที่เราไม่อยากกลับมาเกิดอีก
               นั้นก็มีลักษณะหรือสภาวะ                    คือการให ้
               เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับ                    -ที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีข ้อจํากัด
               ลักษณะหรือสภาวะแห่ง                        และ

               ความว่างแท ้นั่นเอง                        -ไม่เจาะจง ให ้เป็นส่วนรวม
                                                          สาธารณะ และ
               คือความไม่มีอะไรเลย                        -ไม่ระบุชื่อผู้ให ้ ไม่หวังสิ่งตอบ

               ให ้สัมผัสได ้ด ้วยอายตนะทั้ง              แทนใดๆ และ
               หกมันจึงกลมกลืนกัน เสริม                   -ไม่หวังการสรรเสริญ ไม่หวัง
               และสนับสนุนไปในทาง                         การยอมรับ
               เดียวกันตลอดเวลา

                                                          *เป็นการให ้เหนือกว่าการให ้
   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146