Page 182 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 182
158
ก็คือ "การเข ้าถึงความว่างแท ้" แต่ครั้นนํามาพิจารณา ว่าทุก
นั่นเอง อย่างเป็นมายา ไม่ใช่ตัวตน
■"การเข ้าถึงความว่างแท ้" ไม่ใช่ของจริงเป็นวิธีการ
นั้น ได ้กล่าวมาแล ้วนับร ้อยบท "หนามยอกเอาหนามบ่ง"
โดยหลักให ้พิจารณาไตร
ลักษณ์โดยเฉพาะเรื่องอนัตตา ปัจจุบัน อจ.จึงได ้นําเพลงทุก
คือหมั่นพิจารณาอสุภะเป็น ชนิดทุกรูปแบบ มาฟังใหม่
ประจําเรื่องความไม่มีตัวตน อย่างต่อเนื่องก็ปรากฏว่า ได ้
จริงของสิ่งทั้งหลาย ค ้นพบประสบการณ์ใหม่
ว่าเสียงและทํานองที่เพราะนั้น
ในบทนี้จะได ้เพิ่มวิธีการทํา ไม่ว่าจะเพราะแค่ไหน หรือ
สมาธิเพื่อเข ้าถึงความว่างแท ้ เสียงดังหนวกหูแค่ไหน ก็เป็น
ได ้โดยเร็ว แค่มายาหลอกๆ
ไม่มีความจริงเลยแม ้แต่น้อย
จากประสบการณ์ตรงของอจ. และมันเป็นเช่นนั้นเอง
ก็คือ"วิธีเข ้าสมาธิเชิงรุก"
เสียงเพลงดังกล่าว นํามา
วิธีนี้ไม่มีในตํารา หรือคําสอน บันทึกไว ้เป็นหลายร ้อยเพลง
ใดๆแต่ได ้จากการพบโดย ในUSB
บังเอิญจากการลงมือปฏิบัติ
ด ้วยตนเองมาเป็นเวลานาน แล ้วได ้นําUSBเพลงดังกล่าว
ได ้แก่การไม่หลีกเลี่ยงกิเลส มาเปิดต่อเนื่อง เป็นเพลงทํา
แต่ให ้ยกตัวกิเลสนั่นแหละ สมาธิเป็นประจํา ซึ่งปรากฏว่า
มาพิจารณา วิตกวิจาร ตรงๆ เสียงเพลงทุกๆเพลงไม่อาจ
อย่างแยบคาย เข ้ามารบกวนเป็นนิวรณ์ แก่
จิตใจเราได ้เลยแม ้แต่น้อย
อจ.ได ้นําเอากิเลสการยึดปรุง เป็นที่น่าอัศจรรย์แต่กลับทําให ้
จากการที่เคยยึดปรุงในการ สมาธิเรากล ้าแข็งขึ้นทุกวันๆ
ชอบฟังเพลงฟังแล ้วปรุงแต่ง จนกระทั่งมันก ้าวหน้า
ว่าผู้ร ้อง เสียงดีร ้องเพราะ ระบาดไปถึงการดูหนังละคร
ทํานองก็เพราะทําให ้จิตใจ กีฬาฯลฯ ก็เป็นมายา เป็นเช่น
เลื่อนไหล ไปตามเพลง นั้นเองทําให ้จิตใจเราเข ้าถึง
ทําให ้ฟุ้งซ่าน เพิ่มกิเลสให ้ ความว่างแท ้ได ้มากขึ้น และ
มากขึ้น เร็วขึ้น
