Page 412 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 412
200
และธรรมชาติว่างแท ้ นี้ก็มิได ้ แม ้แต่เชื้อโรค เชื้อกรรม
ว่างอย่างปัญญาอ่อน แม ้แต่กฏแห่งกรรม ซึ่งเป็น
หรือว่างเฉยๆ แต่เป็นว่าง นามธรรม
สูงสุด คือรู้เท่าทันโลกว่า
ทุกสิ่งเป็นมายา แล ้วนําการ ฉะนั้นโดยสรุป จึงไม่อาจเอา
รู้เท่าทันนี้ไปใช ้ บําบัด วิธีการของทางๆ โน้น
ผู้ป่ วยนับแสนคน ตลอดสิบปีที่ มาเปรียบเทียบหรือวัดกันได ้
ผ่านมา เชื้อโรคที่เป็นต ้นเหตุ แต่อย่างใด
ของทุกโรค เพราะเดินทางต่างกันโดย
เป็นสิ่งมีชีวิตเมื่อถูกรู้เท่าทันว่า สิ้นเชิง
เป็นมายา ก็สูญสลายไปทันใด แต่ก็เป็นการมุ่งสู่ความดี
ได ้ผลทุกราย เช่นเดียวกัน ไม่่มีถูกผิด
พร ้อมพิสูจน์ได ้จากผู้ป่ วยทุก ไม่มีการเอาชนะเอาแพ ้กัน
ราย โดยการสัมภาษณ์
ก็จะได ้รับคําตอบว่าหายหรือดี แล ้วแต่จริตของแต่ละคน จะ
ขึ้นทุกราย ชอบในทางใด ต่างหาก
หลังจากการบําบัดทั้งทางใกล ้
และทางไกล โดยไม่แตะตัว
ใช ้ เวลาเพียง 1-2นาที ต่อคน
บําบัดทุกโรคพร ้อมกันทั้ง
ร่างกาย
ซึ่งสมัยท่านฮวงโป เป็นคํา
สอนลอยๆ ยังไม่มีการพิสูจน์
แต่สมัยนี้พิสูจน์ได ้แล ้ว
เป็นการชี้ชัดว่า ว่างแท ้ มิใช่
ว่างเฉยๆ มิใช่ว่างปัญญาอ่อน
แต่เป็นว่างแท ้ ว่างสูงสุด ว่าง
จากรูปนามทุกสิ่ง จริงๆ
คือในความว่างแท ้ ไม่อาจมีสิ่ง
ใด ดํารงอยู่ได ้
