Page 413 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 413
201
**ถามมา-ตอบไป (1)
============== คือการปล่อยวางนั้นเป็นเรื่อง
ถาม (1) ที่ "ต ้อง" ปล่อยวางจริงๆ แบบ
------ ถาวร เพราะความว่างแท ้
ก ้อนดินก ้อนเล็กบนมือถ ้าเรา มันเป็นความจริง แบบถาวร
ปล่อยออกไปในมือก็จะว่างใช่ ตลอดกาล
ใหมครับ ทุกสิ่งถ ้าเราปล่อย (ที่มีอยู่พร ้อมกับตัวเราใน
วางทิ้งเหมือนก ้อนดิน ใจเราก็ ขณะนี้อยู่แล ้วจริงๆ
จะว่างใช่ใหมครับ? แต่เรามองไม่เห็นมัน เพราะ
อํานาจการยึดปรุง
ตอบ (1) ปิดบังเราไม่ให ้มองเห็น)
------
ถูกต ้องครับ แต่ยังไม่ตรง จึงจะเรียกได ้ว่า
ประเด็นเสียทีเดียว คือคําว่า "เข ้าถึงความว่างแท ้โดย
"ใจเราก็จะว่าง" นั้น สมบูรณ์"
มันตีความได ้หลายทาง ว่าง
ชั่วคราว หรือว่างถาวร
ที่ถูกคือ ความว่างแท ้ มันต ้อง **ถามมา-ตอบไป (2)
ว่างถาวร ==============
คือต ้องเข ้าถึง ให ้ได ้อย่าง ถาม (2)
ถาวร เพราะความจริง --------
มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ มันไม่ใช่ สาธุ พลังจิตว่างที่สมบูรณ์เมื่อ
ว่างเล่นๆ หรือว่างชั่วคราว ไปอยู่ตรงใหนตรงนั้นก็จะว่าง
แบบคิดเอาเองได ้ ใช่ใหมครับ?
เปลี่ยนแปลงได ้
กลับไปกลับมาได ้ ตอบ(2)
-------
แต่ถ ้าเรามีความเข ้าใจที่ "ความว่างแท ้ที่สมบูรณ์มีอยู่
ถูกต ้องว่า ก ้อนดินโคลนก ้อน แล ้วทุกที่"
เล็กนั้น เป็นตัวแทนของรูป มีอยู่พร ้อมกับตัวเรานี่แหละ
นามทุกสรรพสิ่ง ซึ่งรวมทั้งตัว แต่การยึดปรุงมันบังตา
เราด ้วยนั้น เป็นสิ่งมายา ทําให ้มองไม่เห็น
ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่ความจริง
