Page 409 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 409
197
Comment มันจะสะสมกําลังขึ้นมา แล ้ว
มันจะเป็นความว่างตลอดกาล
คําว่าจิตว่างอยู่ลึก ๆ คือ แต่ความว่างของจิตในขั้นนี้
จิตหลุดพ ้น อันนี้เป็นจิตหลุด มันมีอยู่ ๒ ลักษณะ ลักษณะที่
พ ้นจากอารมณ์สัญญา หรือ
อารมณ์ภายนอก แต่ถ ้าหากจิต ๑ ความว่างจากอารมณ์ คือ
นั้นมีการปล่อยวาง ไม่ยึดมั่น ไม่มีอารมณ์รู้สึก นึกคิด จิตไป
ถือมั่นในสิ่งใด ก็มิใช่เป็นจิต ตกกระแสอยู่ในความว่าง แล ้ว
หลุดพ ้นจากอารมณ์ แต่เป็น ก็ว่างอยู่เฉย ๆ
จิตหลุดพ ้นจากกิเลส แต่ถ ้ามัน
ว่าง ๆ มันก็หลุดพ ้นอยู่เฉพาะ ว่างอีกอย่างหนึ่งนั้น ใน
ในขณะที่อยู่ว่าง ๆ เมื่อจิตว่างแล ้วเกิดความรู้
ขึ้นมา แต่ไม่ยืดถือ ไม่ติดใน
ถ ้าว่าง ๆ แล ้วออกมารู้ สิ่งนั้น อันนี้คือความว่างจาก
อะไร ไม่มีอาการของกิเลส กิเลสคือความยึดถือในอารมณ์
เกิดขึ้น ความยินดีไม่มี ความ เป็นการปล่อยวางอารมณ์ของ
ยินร ้ายไม่มี ความรัก ความชัง จิต พึงเข ้าใจความว่างของจิต
ไม่มี ความยึดมั่นถือมั่น ในลักษณะ ๒ อย่างดังที่กล่าว
ในเบญจขันธ์ไม่มี อันนี้มันก็ มา ..."
เป็นจิตหลุดพ ้น
ตอบ
แต่ถ ้าออกมาแล ้ว มันก็
เกิดมีกิเลสความยึดมั่นถือมั่น อจ.ขออธิบายดังนี้ เรื่อง "ว่าง
ในเบญจขันธ์อยู่ รูปยังเป็น แท ้" ของท่านฮวงโป คือทางๆ
ของเรา เวทนายังเป็นของเรา นี้ นั้น
ในความรู้สึกอยู่ อันนั้นจิตมัน เป็นคนละทางกับทางๆ โน้น
หลุดเฉพาะในขณะที่อยู่ว่าง ๆ ไม่อาจจะนํามาเปรียบเทียบ
เป็นวิกขัมพนปหาน ข่มกิเลส อ ้างอิง ต่อกัน อันใดได ้เลย
ด ้วยกําลังฌานคือ สมาธิ แต่
เมื่อออกจากสมาธิแล ้ว ก็มี ทางๆนี้ ไม่มีขั้นตอน ไม่มีการ
กิเลสอยู่อย่างเก่า ปรุงแต่ง ไม่มีการยึดมั่นถือมั่น
ไม่อาจจะใช ้ เหตุผลใดๆมา
ทีนี้ถ ้าเราทําจิตได ้อย่างนี้ อธิบาย ไม่มีทั้งรูปบัญญัติ และ
แล ้ว เราทําบ่อย ๆ ความว่างนี้
