Page 45 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 45
21
การตอบข ้อสอบอัตนัยก็ ทั้งอวิชชา และวิชชา
เช่นกันผู้ตอบสามารถจะตอบ ไม่มีฉลาดหรือโง่ ฯลฯ
ได ้สองแบบไม่มีข ้อห ้ามแต่ กล่าวคือไม่มีความหลงผิดคิด
อย่างใด ว่ามีของสองสิ่ง(ทั้งรูปและ
นาม)ตรงข ้ามกัน ทําให ้เกิด
โดยแบบแรก การรักทางหนึ่ง เกลียดอีกทาง
ผู้ตอบก็สามารถที่จะตอบ หนึ่งยึดมั่นปรุงแต่งต่างๆนานา
ฟันธงไปก่อนเลยว่า เปรียบเหมือนการที่ลูกสองคน
ธรรมชาติเดิมแท ้มีจริง ทะเลาะกันในบ ้าน ทั้งที่พ่อแม่
เมื่อเข ้าถึงแล ้ว ความเข ้าถึง รู้ว่าใครถูกใครผิด แต่ก็เลือกที่
ก่อนนั้นเอง ก็จะทําให ้เกิด จะตีทั้งคู่ เพื่อจะตัดปัญหาให ้
นิพพิทาญาณสละกิเลสด ้วย ถาวรไม่ให ้เกิดการทะเลาะใน
ความรวดเร็ว คือฟันธงก่อน บ ้านอีก คือเลือกที่จะตัดทั้ง
แล ้วค่อยอธิบายทีหลัง วิชชาและอวิชชา ให ้ว่างเสีย
จากทั้งสองสิ่ง..
แต่แบบที่สอง ผู้ตอบบางคน
ก็ใช ้ วิธียกแม่นํ้าทั้งห ้า *"ฉะนั้นที่เหนือกว่า
ก่อนแล ้วคอยตอบธงทีหลัง วิชชาและอวิชชา ก็คือ
ซึ่งการตอบแบบแรกมักจะได ้ ความว่างจากทั้งวิชชา
คะแนนดีกว่า เพราะคําตอบ และอวิชชานั่นเอง"
ให ้ความชัดเจนตั้งแต่แรก
มากกว่า ไม่คลุมเครือ **บทเรียน#18
ที่กล่าวหาว่าจิตว่าง ===========
"ความว่างที่แท ้จริง"
ยังปัญญาอ่อน ============
ยังมีอวิชชาอยู่นั้น *ความว่างที่แท ้จริง
จึงเป็นเพียงอวิชชา ที่พอจะอนุมานได ้ใกล ้เคียง
ครึ่งๆกลางๆตามตํารา ที่สุดก็คือ
ตามคําพูด
แต่ตัวความจริงนั้น 1) ภาวะที่จิตไม่เคลื่อนไหว
อยู่เหนือคําพูดและตํารา โดยเด็ดขาด
กล่าวคือในความว่างจาก 2) ภาวะที่ปราศจากความคิด
ความว่างอีกต่อหนึ่ง หรือ โดยเด็ดขาด
ธรรมชาติเดิมแท ้นั้น ไม่มี
