Page 43 - เรียงความส่งครู
P. 43
42 เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล
แด่คุณครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล
ต้องขอขอบคุณคุณครูแม่ที่รัก
ที่ท ำให้หนูอ่ำนออกเขียนได้
ที่ท ำให้ผ่ำนประสบกำรณ์ต่ำงๆ
ที่สอนให้เป็นคนดี
ตอนเข้ำป.1ใหม่ๆๆอำจจะงอแงไม่อยำกไปเรียน
เพรำะกลัวคุณครูสุพิศบอกว่ำถ้ำบ่เฮียนจะจัดก๋ำน (กลัวขนำดจ้ำวตอนนั้น)
แต่ก็ผ่ำนมำได้..จนท ำให้รู้ว่ำแม่ครูรักเรำมำกแค่ไหน
อยำกให้เรำมีอนำคตที่ดี...ท้ำยนี้ก็ขอให้แม่ครูของหนูสุขภำพแข็งแรง
อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของศิษย์ลูกๆไปนำนๆๆเน้อจ้ำว
ด.ญ.รัตติยำ ศรีวรรณ ตั๊กเจ้ำ
ย้อนกลับไปเมื่อ10กว่ำปี ยังจ ำควำมรู้สึกแรกที่ได้เข้ำเรียนโรงเรียนบ้ำนน้ ำเปื๋อย
และยังจ ำได้ดีถึงบทลงโทษอันน่ำรักของแม่ครู วันนั้นเป็นวันเปิดเรียนวันแรก
แม่ครูเข้ำมำในห้องพร้อมกับบอกให้อยู่กันเงียบๆ ก่อนจะออกจำกห้องไป
ตอนนั้นเด็กหญิงสุวัจนีที่นั่งเล่นหมำกเก็บกับเพื่อนในห้อง
โดยไม่ทรำบว่ำแม่ครูแอบมำข้ำงหลังพร้อมกับบิดหู
แม่ครู:ครูบอกอย่ำส่งเสียงดังใช่ก่อตอนนั้นจ ำได้ขึ้นใจเลยว่ำกลัวแม่ครูมำก
แต่ทุกสิ่งทุกอย่ำงก็เริ่มจำกตอนนั้นเมื่อหนูได้เรียนกับแม่ครู
แม่ครูเป็นแบบอย่ำงที่ดีที่ท ำให้หนูอยำกเดินตำมรอยของครูในกำรเป็นครูที่ดี
หนูขอกรำบขอบพระคุณแม่ครูที่ช่วยสอนสั่งเด็กหญิงคนนี้ให้ดีได้ในวันนี้ #รักแม่ครู
ด.ญ. สุวัจนี สมนำม รุ้งเจ้ำ
