Page 46 - เรียงความส่งครู
P. 46
เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล 45
แม่ครูสุพิศ หรือแม่ครูน้อย ท่ำนเป็นทั้งครูและแม่ในเวลำเดียวกัน หันท่ำนตั๋วน้อยๆ
แต่พลังเหลือหลำย มีไผพ่องเคยโดนยกคอเสื้อครับ ไผพ่องเคยโดนปิดขี้ปุ๋มครับ จ๋ ำได้
ครับโดนมำแล้ว เพรำะหยัง? ก็เพรำะเฮำท ำผิด ครูเปิ้นอยำกหื้อเฮำจ๋ ำ หื้อเฮำท ำดี
หื้อเฮำเฮียนหนังสือเก่ง ท่ำนสอนผมมำ ตั้งแต่น้อยๆ แหมบ่ปอ ผมยังเอำลูกบ่ำวมำ
เป็นภำระหื้อท่ำนสอนแหมคน ขอบคุณครับคุณครูที่สอนผมและลูกบ่ำว
ผมฮักคุณครูครับ.....ด.ช.ด ำรงค์รักษ์ สมนำม ครับ
ครู คือ “กระจก” ที่คอยสะท้อนให้เห็นศิษย์เห็นสิ่งที่ดีและไม่ดีของตนเอง
บำงครั้งคนเรำถ้ำไม่มีใครคอยเตือน อำจจะไม่รู้เลยว่ำสิ่งที่คิดและท ำมันผิด
จึงด ำเนินชีวิตผิดพลำด แต่ครูจะสอนและสะท้อนให้ศิษย์เห็นว่ำ
สิ่งที่เขำคิดและปฏิบัติ ดีหรือไม่อย่ำงไร ศิษย์ก็จะเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ขึ้น
ครูสุพิศ....เป็นครูคนแรกที่สั่งสอน เป็นควำมโชคดีของละอ่อนบ้ำนน้ ำเปื๋อย
เป็นควำมโชคดีที่ได้เป็นลูกศิษย์ครู เขียนหนังสือเป็นอ่ำนหนังสือออกก็เพรำะแม่ครู
บุญคุณที่ไม่สำมำรถทดแทนหมด สุดท้ำยขอฮื้อแม่ครูมีสุขภำพแข็งแรง
ด.ญ. กรีน พันธกำญจ์ ขันทฤทธิ์ รักครูสุพิศเน้อจ้ำว
หำกจะกล่ำวถึงวีรกรรมในตอนนั้นคงจะไม่ค่อยมีอะไรเป็นพิเศษ
ถ้ำจะมีก็คงจะมีแต่เป็นเรื่องเล่ำจำกผู้ใหญ่ถึงควำมน่ำกลัวของคุณครู
อย่ำง " เดี๋ยวครูจะหักคอจิ้มน้ ำพริกเลย" ด้วยควำมที่เป็นเด็ก
เลยไม่รู้ว่ำพูดจริงหรือพูดเล่น
ก็เลยกลัว ไม่กล้ำซนเลย แต่มันก็คือกลยุทธ์กำรสอนของครู
ที่ช่วยสร้ำงผมให้เป็นคนดีในวันนี้ครับ
รักครูครับ ด.ช. เจ วิทธวัฒน์ สมนำม
