Page 48 - เรียงความส่งครู
P. 48
เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล 47
ถ้ำจะพูดถึงแม่ครูสุพิศ เป็นครูคนแรกส ำหรับตัวเองที่ได้ย่ำงก้ำวเข้ำโรงเรียน
บ้ำนน้ ำเปื๋อย และเป็นคนที่คอยอบรมสั่งเป็นเหมือนแม่คนที่2
ในช่วงที่เรียนก็มีปกติที่จะดุจะด่ำกันบ้ำงแต่พอได้นึกย้อนครูก็ต้องกำรให้ได้ดี
ไม่ว่ำจะชีวิตที่ดีขึ้น ควำมรู้ที่สูงขึ้น ฐำนะทำงสังคมที่ดีขึ้น
ทุกอย่ำงเริ่มจำกจุดเล็กๆที่ครูเอำใจใส่ ท ำให้มีถึงทุกวันนี้
รักและเคำรพครูเสมอครับ
ด.ช. ก็อต สมจิตร หอมนำน
ตอนนั้นจ ำได้ค่ะว่ำ โรงเรียนมีงำนวันแม่
ซึ่งวันนั้นแม่หนูไม่ว่ำงไปร่วมงำนโรงเรียนด้วย
แล้วคนอื่นเขำก็ได้ไหว้แม่ตัวเองกัน แต่หนูไม่ได้ไหว้
หนูเห็นแบบนั้นแล้วพร้อมกับเสียงเพลงค่ำน้ ำนม
ที่เครื่องเสียงของทำงโรงเรียนก ำลังบรรเลงไป
มันท ำให้หนูเสียใจมำกค่ะทั้งๆที่เข้ำใจควำมจ ำเป็นของแม่
แต่ก็ร้องไห้อย่ำงหนัก ก็ได้แม่ครูอย่ำงครูสุพิศค่ะ
มำปลอบใจและมำเป็นแม่หนูให้ในวันนั้น
วันนั้นหนูก็เลยได้กรำบครูสุพิศแทนค่ะ
และหยุดร้องไห้ไปในที่สุด
มันท ำให้หนูซำบซึ้งในน้ ำใจ
ของแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล มำกๆค่ะ
ด.ญ. นิภำพร สมเพชร ค่ะ
