Page 44 - เรียงความส่งครู
P. 44
เรียงความ...ส่งครู หนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุราชการแม่ครูสุพิศ พิริยะพันธุ์สกุล 43
วีรกรรมอำจจ ำไม่ได้(มันนักล้ ำ อิอิ) แต่สิ่งที่จ ำแม่นที่สุดไม่เคยลืมคือกำรถูกท ำโทษ
(บิดขี้ปู๋มไม่เคยลืม) ขอบคุณคุณครูนะครับที่ให้ควำมรู้ผมและสั่งสอน
ผมจะจ ำไม่มีวันลืมครับจะเป็นคนดีและจะช่วยเหลือสังคมให้มำกที่สุด
ตำมที่คุณครูได้สอนไว้ครับ และสุดท้ำยนี้ขอให้คุณครูจงมีสุขภำพแข็งแรง
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกศิษย์ทุกคนนะครับ นึกว่ำอำจำรย์แม่ 45 อิอิ
ด.ช. นรินทร์ ทำนันทร์ ฮักแม่ครูครับ
วีรกรรมที่จ ำได้ คือครูจะหือเขียนค ำถำมที่ครูจะบอก
ก่อนจะเขียนครูก้อจะให้จ ำเป็นเวลำ10นำทีถึงจะเริ่มให้นักเรียนเขียน
ถ้ำเขียนผิดกี่ตัวก้อจะ(บิดขี้ปุ่ม) ต่อตัวที่ผิด
..ท ำให้นักเรียนตั้งใจเขียน มันก็คือควำมทรงจ ำที่ดีต่อครูครับ
ขอบคุณแม่ครูครับ ด.ช. บงกช ศรีขันทะ อั้มครับ
ผมมีควำมรู้สึกในใจที่อยำกจะพูดถึง ครูสุพิศ ว่ำ ครูเป็นครูคนแรกของผม ผมเป็นลูก
ศิษย์ ตั้งแต่อยู่ชั้น ป. เตรียม วันแรกที่เจอ รู้สึกว่ำ ครูคนนี้ดุจังเลย กลัว ไม่กล้ำมำ
เรียน จนถึง ชั้นประถมปลำย ก็ยังดุ เหมือนเดิม ..... 555 แต่ จนวันที่ผมต้องไปเรียน
ต่อ ยิ่งไกลห่ำงจำกท่ำนไป ถึงแม้จะไม่ได้เจอกัน แต่สิ่งที่ ติดตัวผมไปทุกที่คือ ควำมรู้
ที่ครูสุพิศ อบรมสั่งสอนผม ท ำให้ผมเข้ำอยู่ร่วมสังคมได้จนถึง ณ ตอนนี้ ผมเป็น
เจ้ำนำยคน มีลูกน้องที่ต้องสอน ผมก็ได้น ำควำมรู้ที่ได้จำกครูและอำจำรย์ทุกท่ำน
ปลูกฝังมำตั้งแต่เด็ก มันเป็นสิ่งที่มีคุณค่ำมำกจนหำสิ่งไหนเปรียบไม่ได้ สุดท้ำยนี้
กระผม จึงอยำกจะใช้ถ้อยค ำนี้ แทนควำมควำมรู้สึกจำกใจ ที่จะมีให้ครูคนนี้ตลอดไป
ผมขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่ำงที่ท่ำนได้สั่งสอนจนผมมีอนำคตที่ดีมีงำนที่ดี ในวันนี้มำก
ครับ รักครูสุพิศ ครับ... ด.ช. พิทักษ์พงศ์ ศรีชัย เอ็กซ์ ครับ
