Page 101 - แง่มุมความรัก
P. 101
เงียบอยู่หน้ารถ ซึ่งมีหน้าที่ขับรถไปส่งฉันกับพี่เชนจะแอบมองฉันผ่านกระจก
อยู่ตลอดเวลา สายตาที่เขามองฉันเหมือนเขาก�าลังจะอ้อนวอนไม่ให้ฉันไป
แต่ในเมื่อคุณพ่อบังคับมีหรือที่ฉันจะขัดค�าสั่งท่านได้
“ฉันไปก่อนนะ” เป็นประโยคสุดท้ายของฉันกับกวิน ฉันโบกมือลา
เขาทั้งน�้าตา ก่อนที่ฉันจะเดินทางไปอังกฤษ ฉันเลือกที่จะไม่หันหลังกลับไปหา
เขาเพราะยิ่งเห็นหน้าเขามันก็ยิ่งท�าให้ฉันรู้สึกผิดกับสิ่งที่ฉันได้ท�าลงไป
ฉันใช้เวลาเรียนอยู่อังกฤษ 4 ปีเต็ม ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ท�าอะไรฉัน
ยังคงจ�าเรื่องราวทั้งหมดของฉันและกวินได้ดี ตั้งแต่วันที่ฉันจากกวินมาเราก็
ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ฉันไม่รู้ว่าเขาก�าลังรอฉันอยู่รึเปล่า ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่
พี่เชนก็ดูแลฉันเป็นอย่างดีไม่น้อยไปกว่ากวินเลย และพี่เชนก็พิสูจน์ให้ฉันได้
เห็นว่าพี่เชนสามารถดูแลฉันได้และตอนนี้ฉันก็รักพี่เชนไปแล้ว วันนี้ฉันก�าลัง
จะเดินทางกลับบ้านพร้อมกับพี่เชน หลายคนคงถามว่าฉันกลับไปท�าไม? ฉัน
ก็ก�าลังจะกลับไป ‘แต่งงาน’
“รัน!” เสียงคุณพ่อเรียกฉันด้วยความดีใจ ฉันกับพี่เชนเดินตรงเข้าไปหา
“เป็นยังไงบ้างลูก” คุณพ่อโผเข้ามากอดฉันแล้วลูบหัวฉันเบาๆ ฉัน
ไม่คิดว่าฉันจะได้พบกับสิ่งที่ฉันอยากได้ที่สุดในชีวิต
“แล้วงานแต่งงานไปถึงไหนแล้วล่ะ”
“ตอนนี้ก็เหลือแค่เรื่องสถานที่ค่ะ”
“คุณพ่อคะ เดี๋ยวคุณพ่อช่วยเอาการ์ดแต่งงานไปให้เพื่อนคุณพ่อด้วย
นะคะ”
“ได้สิลูก เชนเป็นไงบ้าง ยัยรันอยู่ที่นู่นดื้อไหม?” คุณพ่อพูดไปด้วย
หัวเราะไปด้วย ฉันไม่เคยเห็นคุณพ่อเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“พ่อคะแล้วกวินเขาหายไปไหนคะ” ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดถาม
คุณพ่อออกไป
“กวินหรอ? มันลาออกไปตั้งแต่วันที่แกเดินทางไปอังกฤษแล้วล่ะ ได้
ข่าวว่ามันไปอยู่กับน้าที่ต่างจังหวัดนะ แกมีอะไรรึเปล่า”
98 สานกล้าวรรณกรรม 4
