Page 94 - มนุษย์
P. 94
“เราเอาขนมปังใส่สลอดเอามาให้เธอกินน่ะ ส่วนนม จริงๆ มันก็เป็นนมจืด
เฉยๆเนี่ยแหละ แต่เราใส่น�้าจากไม้ถูพื้นให้เธอกินด้วยไง” แพตตี้ตอบและหัวเราะ
อย่างสะใจที่สามารถหลอกนาราได้
“เธอนี่มันโง่จริงๆเลยเนาะ นารา” ฉันเสียใจมากที่โดนหักหลังซ�้าอีกรอบ
“เธอท�าอย่างนี้ท�าไมเราอุตส่าห์คิดว่าเราจะดีกันอยู่แล้ว... ท�าไม”
ฉันถามด้วยน�้าเสียงที่เริ่มสั่นเทา และน�้าใสๆที่ตาของฉันก็เริ่มไหลออกมา
“เห้อ ช่างมันเถอะ เบื่อคนโง่เต็มทีละ ยังไงก็ไปนอนป่วยอยู่บ้านต่ออีก
อาทิตย์นึงนะจ๊ะ ละก็กลับไปใช้สมองอันน้อยนิดของเธอคิดค�าตอบเอาเองละกัน”
แพตตี้พูดกับนารา ก่อนที่นัทจะเข้ามาเห็น
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” นัทถามทั้งสองคน แต่แพตตี้ก็ไม่ตอบ เธอกลับเดิน
ออกนอกห้องไปอย่างหน้าตาเฉย ท�าเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นารา มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ” นัทถามพร้อมกับจับแขนของฉัน แล้วฉันก็สะบัด
แขนนัททิ้งแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้นัทสงสัยอยู่ในห้องนั้นคนเดียว
หลังจากที่ฉันได้กินขนมอาบยาพิษนั้นเขาไป ฉันก็นอนป่วยอยู่ที่บ้าน ในช่วง
เวลานี้ฉันก็ได้คิดถึงค�าพูดของแพตตี้
“ว่าเราโง่ดีนักใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวเจอกัน”
อาทิตย์ต่อผ่านมา ฉันก็เริ่มได้หายป่วยจากขนมอาบยาพิษของอดีตเพื่อน
ทรยศแล้ว ได้เวลาการเริ่มแผนการเอาคืน
หลังเวลาเลิกเรียน นักเรียนคนอื่นๆ ก็จะกลับบ้านหรือไปเรียนพิเศษกัน
แต่ในเวลาเย็นก็จะมีเด็กกิจกรรมหลงเหลืออยู่ในโรงเรียน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ แพตตี้
เธอเป็นนักกีฬาวิ่งของโรงเรียน ในตอนเย็น ถ้าวันไหนเธอไม่ติดเรียนพิเศษ เธอก็จะมา
ซ้อมวิ่งทุกวัน ฉันก�าลังแอบซุ่มดูความเคลื่อนไหวของแพตตี้อยู่ ในขณะที่เธอพักจาก
การซ้อมวิ่งของเธออยู่นั้น แล้วเธอก็ลุกไปเข้าห้องน�้า ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตามเธอไป ขณะ
ที่เธอก�าลังเดินไปเข้าห้องน�้า เธอรู้สึกว่ามีใครก�าลังตามเธอมาอยู่พอเธอหันมา เธอก็
ถูกของแข็งฟาดเข้าที่บริเวณศีรษะอย่างจัง โลกของเธอเริ่มมืดสนิท แต่ก่อนที่เธอจะ
สลบไปนั้นเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะอันสะใจของของใครบางคน
แพตตี้เริ่มที่จะรู้สึกตัว รู้สึกเจ็บที่หัว เธอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าโลกใบนี้ก�าลัง
อภิตะวัน อัตถวิบูลย์ 91
