Page 92 - มนุษย์
P. 92
“ครูคะ เค้าต่างหากที่เป็นคนลอกข้อสอบของหนู” แพตตี้โกหกครูเอาตัวรอด
“เฮ้ยแพตตี้ ท�าไมพูดงี้วะ”
“ก็หนูพูดความจริงนะคะครู” แพตตี้หันไปบอกครู
“ไม่จริงค่ะ เค้าต่างหากที่เป็นคนมาถามหนู” ฉันรีบสวนกลับ
“โอ้ย พอได้แล้วทั้งสองคนเลย” ครูสมหญิงเริ่มหงุดหงิด แล้วครูก็พูดต่อว่า
“แต่หนูไม่ผิดนี่คะ” ฉันพยายามทวงความยุติธรรม
“ออกไปได้แล้วค่ะ” ครูสมหญิงพูดทั้งสองเดินออกมาจากห้องสอบ
“อีเพื่อนเฮงซวยเอ้ย!!!” แพตตี้เบ้ปากใส่ แล้วด่าฉัน
“มึงนั่นแหละ อีเพื่อนทรยศ” ฉันตอบ
“ก็ท�าตัวซะอย่างงี้ไง เพื่อนๆเลยไม่มีใครมาคบมึง” แพตตี้ต่อว่าฉัน แล้วก็เดิน
หันหลังหนีไป
ฉันโกรธแพตตี้มาก จนควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ ฉันไปกระชากเสื้อของ
หญิงสาวร่างเล็ก ร่างของแพตตี้กระได้กระเด็นไปชนกับขอบระเบียง พอเธอตั้งสติได้
แล้วลุกขึ้นมา เธอก็พบว่ามีเลือดไหลออกมาบริเวณศีรษะของตัวเอง เนื่องจากศีรษะ
ของเธอได้รับการกระแทกท�าให้เธอศีรษะแตก แพตตี้โกรธมากเธอพยายามที่จะมา
ท�าร้ายร่างกายนารา ฉันจึงร้องขอความช่วยเหลือ จนท�าให้เพื่อนคนอื่นๆที่ก�าลังท�า
ข้อสอบแตกตื่นกันหมด ทุกคนต่างก็รีบวิ่งมามุงสองคนนี้ แต่มีครูมาห้ามแพตตี้ไว้ได้ทัน
“หยุด!!! ทะเลาะอะไรกัน” ครูผู้ชายที่สอนอยู่ห้องข้างๆมาห้ามแพตตี้ไว้
“อีนี่มันท�าหนูหัวแตกค่ะครู” แพตตี้รีบบอกครูเพื่อขอความเห็นใจ
“ก็คนนี้มันมาลอกข้อสอบหนูนี่ค่ะ”
“เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงกัน ตามครูไปที่ห้องปกครองเดี๋ยวนี้” ครูพูดก่อนพาตัว
ของนักเรียนหญิงเลือดร้อนทั้งสองคนไปที่ห้องปกครอง
หลังจากที่มีการเรียกไปสะสางเรื่องในห้องปกครอง ต่อจากนี้ฉันกับแพตตี้ก็
ไม่น่าจะเป็นเพื่อนกันอีกแล้ว ทั้งสองถูกสั่งให้พักการเรียนเป็นเวลา 2 อาทิตย์
ฉันเสียใจมากที่ถูกหักหลังและฉันก็รู้สึกเกลียดอดีตเพื่อนคนนี้ในเวลาเดียวกัน
การที่ได้พักการเรียนเป็นเวลา 2 อาทิตย์ มันช่างเหงาเหลือเกิน ฉันใช้เวลา 2
อาทิตย์ไปกับการหาความรู้เพิ่มเติม เพื่อที่จะกลับไปกู้หน้าคืนมาให้ได้ ไม่รู้เลยว่าถ้าไป
อภิตะวัน อัตถวิบูลย์ 89
